Vreest niet, het Raarlems Dagklad wordt geen meteo-log, maar ik moet het echt even kwijt: als dit niet die schitterende herfst is die Jan Siebelink ons ooit beloofde, weet ik het niet meer.
In John Banvilles ‘The Sea’, dat net de Man Booker Prize 2005 won, kwam ik dit tegen: It was one of those plangent autumn evenings streaked with late sunlight that seemed itself a memory of what sometime in the far past had been the blaze of noon.
‘Plangent’ is nou precies wat deze herfst weigert te zijn. Niet klagen over wat ooit was, niet treuren om vergane pracht, maar dapper proberen of je die vogels nog zo gek krijgt een tweede nestje te bouwen, of anders tenminste de migratie naar Afrika te annuleren.
“Er hangt glak in de lucht”, zei de huisdichteres toen we naar Middenduin slenterden en zo voelde het ook.
(Ze heeft geen spraakgebrek, maar is bang dat je ‘geluk’ wegtovert indien je het bij zijn ware naam noemt)