De Mariastichting wordt gesloopt. Het ligt niet in mijn loop, maar ik moet nodig eens die kant op zolang er nog wat overeind staat. Ook zijn er wandschilderingen gevonden in de theekoepel (al weet ik niet of mijn perskaart van het Raarlems Dagklad mij toegang garandeert).
In haar weblog voert wethouder Mimi Rietdijk een oude man op, die vanaf de andere kant van het Spaarne geboeid naar de ontmanteling van de steenkolos staat te kijken: ‘Eigenlijk is het erg dat het gebeurt, maar je kunt je ogen er niet van af houden’. Hij had gelijk, maar wat mij bezig hield was het idee dat die oude Mariastichting gehuisvest was in een heel lelijk gebouw, maar dat het gebouw wel een icoon was voor al het lief en leed dat er heeft plaats gevonden. Er komt iets heel moois voor terug, maar je kunt nooit meer met je vinger er naar wijzen en zeggen: ‘kijk in dat ziekenhuis, daar ben ik geboren’.
Mijn eigen herinnering gaat ver terug. 1958. Ik was vijf toen ik paratyfus kreeg en in quarantaine moest. Achter glas, in de Mariastichting. Veel weet ik er niet meer van. Met mijn moeder kon ik alleen communiceren met gebarentaal, zo goed en zo kwaad als het ging. ‘s Ochtends werd ik gewekt door kerkgezang.
En dan was er die dag dat de toetjes werden rondgebracht. De verpleegsters liepen langs mijn terrariumpje met roze en gele puddinkjes op hun dienbladen. Af en aan. Om de een of andere reden hoopte ik vurig dat ik geel zou krijgen. Veel, zo niet alles, hing er van af. Minutenlang bad ik, verlangde ik… Geel was redding, genezing, contact, bevrijding…
En wat ik nou uiteindelijk kreeg, weet ik niet meer.
Mooie titel voor een novelle of een roman :
De dag dat de toetjes werden rondgebracht….
Schrijven dus , het toetje was gele custard met banaan.
Dat vind ik nu heel leuk; dat een kleine observatie van mij, herinneringen wakker roept en dat je die ook deelt op deze weblog. De kern van vooruitgang schuilt volgens mij in de bereidheid oog en oor te hebben voor dit soort verhalen. Ook een prachtig voorbeeld van het magisch denken van kinderen. Hou je nog steeds meer van geel dan van roze?
Mijn lievelingskleur is blauw. Maar blauwe toetjes waren er niet die dag. 😕
Ik heb over Mariastichting in Haarlem gelezen.
30 November 1943 ben ik daar geboren.
Wie kan mij de weg wijzen naar links of websites, die over de Mariastichting gaan.
Ben benieuwd op reacties.
Voor de duidelijkheid, dit nog.
Mijn ouders vaarden op een schip van Janssenboten uit Lith/Venlo
Toen ik ben geboren lagen ze in Haarlem of omgeving.
Oja, mijn Vader kwam uit Brabant, mijn Moeder uit Santpoort.
Bij voorbaat Dank
Groeten van Cor Hoogstraten uit Rosmalen/Hintham
Sinds kort weet ik dat mijn grootmoeder, Janna Steenbakker, in de Mariastichting is overleden.
Dat was in februari 1931, 57 jaar oud.
Misschien is er iemand die dit in zijn/haar familiegegevens heeft.
Ik ben ook benieuwt wat er met het ziekenhuisarchief gedaan is, en/of dat ergens in te zien is, vanwege haar doodsoorzaak.
Hoop iets te horen en alvast bedankt.