Amper een week geleden schreef ik hier over het fameuze Jan en Piet Museum, gevestigd in de Dijkstraat. De Dijkstraat… eerlijk gezegd wist ik niet eens waar het was. En vandaag (it’s a funny old world!) kwam ik de naam opnieuw tegen in Elsbeth Etty’s recensie van de juist gepubliceerde Vestdijkbiografie van Wim Hazeu.
Wat blijkt? Simon Vestdijks grootvader werd in Haarlem te vondeling gelegd op de hoek van de Oostvest en de Dijkstraat; de naam van de schrijver werd gevormd door combinatie van die twee straatnamen. Of wist iedereen hier dat al? (Voor buitensteedse elementen: de Oostvest ligt vlakbij het Spaarne, aan de kant van de Koepel.)
Voor hetzelfde geld had Simon dus Dijkvest geheten. Mmm… da’s toch minder.
Etty heeft trouwens nogal wat aan te merken op dat boek/proefschrift (en onderbouwt haar strenge oordeel tamelijk zorgvuldig). Bij de wekelijkse NRC-bloemlezing van spraakmakende cultuur krijgt het de laagst mogelijke waardering – één van de vijf stippen. Daar schrijf je dan een boek van duizend pagina’s voor. Hoe dan ook sneu voor Hazeu.
ik heb de vestdijkbiografie nog niet helemaal uit (ik heb hem nog niet eens gekocht) maar het oordeel van etty (ook nog niet gelezen) valt nogal eens unfair uit. tamelijke zorgvuldigheid is een constructie en in de constructie van beelden is etty een meester. ze lijdt in de recensering van biografieen trouwens aan een territoriumdrift die wijst op een testosterongehalte van een getraumatiseerde torero. ze beschouwt zichzelve op grond van haar biografie van die huilebalk van holst als de norm aller dingen. 😕