Ga naar de inhoud

Onzichtbare surprises

De Nederlander heeft weinig vertrouwen in de overheid en als het aan de provincie Noord-Holland ligt, zal dat nog lang zo blijven.

Stel, beste Raarlemmers, er komt iemand op je verjaardag die zegt: “Ik had geen tijd meer om je cadeau in te pakken, maar kijk eens wat ik voor je heb: een onzichtbare sigaar, die je niet kunt roken. Hij kostte me niks en je kunt ‘m gaan zoeken op een plaats die ik nog moet kiezen.”

De Verzamelde Kritische Raarlemmers: “Geen slagroomtaart voor zo’n windbuil! Of anders een hele slagroomtaart in zijn gezicht!”

Wij zijn het eens mannenbroeders en vrouwenzusters! En toch is dit precies het soort geschenk dat gedeputeerde Albert Moens op een receptie aanbood aan het jarige Nationaal Park Zuid-Kennemerland, te weten een AARDKUNDIG MONUMENT. Het staat allemaal in het Haarlems Dagblad van gisteren, in een heerlijk stukje van Hein Flach.

De journalist bracht diverse woordvoerders – die het ook niet konden helpen – in verlegenheid toen hij navraag deed. Lees en geniet! Marie-José Brandsma (van Kennemerduinen, in de herkansing): (…) “De provincie is met een symbolisch cadeau gekomen, zo moet je het zien. Een aardkundig monument.” Meer weet zij er ook niet van. Dan belt Karin van Eerde weer terug (van NH, red. RD). “Het is een stuk duin”, zegt zij. Een paraboolduin. Daar zijn er niet zoveel van. Wat paraboolduinen zijn? Een beetje paperclip-achtige duinen. Nou ja, laat maar. Maar ze zijn zo bijzonder dat je ze niet verloren wilt laten gaan.”Maar wat is dan het cadeau? Wordt er geld aan besteed? “Nee”, zegt de voorlichter. “Het gaat om de symbolische waarde, attentiewaarde. De provincie wil deze duinen een symbolische erkenning geven als aardkundig monument. Er komt bebording bij zodat bezoekers weten waar het ligt en welke waarde het terrein heeft.” Waar het bekroonde stuk duin precies ligt is nog niet duidelijk. “Dat gaat de beheerder later bepalen.”

Hebben ze bij de provincie soms ook bebording voor hun kop? Wie bedenkt dit? Hadden ze niet nog een paar zeepjes over van de personeelsreorganisatie? Of wat is er mis met een wisent die uit een taart komt springen?

P.S. Ik wacht nog steeds vol spanning op het volgende log van Patrick Poelmann, waarin hij laat lezen hoe hij als personeelsmanager de ontslagaanzegging van die honderden ambtenaren heeft ervaren. Het is al sinds 20 oktober stil op die plek.

1 reactie op “Onzichtbare surprises”

  1. tijl uilenspiegel

    wij uilenspiegels zitten tegenwoordig op het trijp. wij gaan naar de hoeren op de theemsweg, wij werken in zo’n keurig pak bij zo’n adviesburo en mensen die het om met stadgenoot nijgh te spreken, beter wisten, dat zijn allemaal fascisten die het aan verstand ontbreekt. de echte schelmen lachen zich een kriek. ze werken bij de top honderd van de beste consultancyfirma’s. er zijn er namelijk, dit te uwer informatie, honderd of meer, en die geven allemaal advies en daar strijken alle raadgevers 200.000 euro of meer op. wij uilenspiegels vermaken onszelve prima met al die lieden die ons uit gebrek aan zelfvertrouwen en competentie van harte voeden en verzorgen. wij zijn de meest geliefde koekoeksjongen van de 21e eeuw, die zich heeft laten wijsmaken dat middeleeuwers dom waren; nou, ik heb in de middeleeuwen heel wat vaker via een raam of een dak een herberg moeten verlaten (wegens betrapt op bedrog) dan in deze oliedomme eeuw. de rovers en de bedriegers komen gewoon door de voordeur naar binnen, nestelen zich (sigaartje?) met de brogues op tafel in de directievertrekken om daar hun haantje koning te laten kraaien…………………… 😉

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *