De liefste ogen die ik ken, heeft de verkoopster van het Straatjournaal bij de Dekamarkt aan het Santpoorterplein. Vijfenvijftig, schat ik haar, en ze komt uit Armenië. Vandaag had ze zich goed dik ingepakt, met wollen muts en das, zodat voor die ogen slechts een smalle strook overbleef.
Hoe geraffineerd!
Het deed me denken aan een (ongepubliceerde) jeugdzonde van de huisdichteres, ‘De Tram’ :
Op een dag was ik
in de tram en
omdat ik graag
EEN MAN wilde zien
zag ik hem
dikke zolen
lange jas
patatje met
en ladderzat
maar mooie ogen dat ie had!
‘De Tram’ van Sylvia doet me denken aan het gedichtje ‘Prelude’ van Wendy Cope:
It wouldn’t be a good idea
To let him stay.
When they knew each other better –
Not today.
But she put on her new black knickers
Anyway.
Fijne kerst dagen!
Combi-reactie voor Arno en Frutti: ‘Another Christmas Poem’ van Wendy Cope:
Bloody Christmas, here again.
Let us raise a loving cup:
Peace on earth, goodwill to men,
And make them do the washing up.
damm haar ken lekkerding man, doe haar maar eens de groeten van deka krommenie 😀