Ga naar de inhoud

Walvistranen

Twee jonge prutskopwalvissen die opdoken in de Mooie Nel zorgden in Haarlem gisteren voor een heuse sensatie. Duizenden dierenliefhebbers verdrongen zich langs oevers en kaden om een glimp van de zeldzame Arctische bezoekers op te vangen. Ongelukken deden zich hierbij gelukkig niet voor, al moesten vrijwilligers van Greenpeace voorkomen dat een groepje Japanse toeristen met schepnetten jacht maakte op de walviskalfjes. Het spek van de prutskop geldt in het Verre Oosten als een delicatesse.

De slechts 60 cm lange beestjes (een chocoladebruin, de ander donkergrijs) lieten zich weinig gelegen liggen aan de massale belangstelling. Bij het oude Droste-complex bliezen ze lustig waterfonteinen – alsof ze in hun vertrouwde Barentsz Zee badderden. Het opgetogen publiek kreeg bij wijze van toegift nog een paar salto’s.

Alle goedbedoelde pogingen hen terug naar zee te dirigeren ten spijt (twee mini-pontons met een draagvermogen van tien kilo werden in gereedheid gehouden door een reddingsteam) vervolgden zij koppig hun route langs het Spaarne. De prutskopwalvis staat bekend om zijn eigengereidheid en voor jonge exemplaren geldt dat in heviger mate.

Pas ter hoogte van De Waag vertoonden zij de eerste tekenen van desoriëntatie of verwarring; ze maakten rechtsomkeer, speurden meermalen de walkant af en leken onenigheid te krijgen. De twist liep dusdanig hoog op dat beide vissen plotseling nijdig onderdoken en elk huns weegs gingen, de menigte in verwarring achterlatend.

Een deskundige van het NIVO (Nederlands Instituut voor Visserij Onderzoek) zei desgevraagd: “De meeste walvissen hebben een dikke huid. Dit is inderdaad hoogst uitzonderlijk. Het enige wat ik kan bedenken is dat ze hier kwamen voor de Michelangelo tentoonstelling in het Teylers, en elkaar uitmaakten voor rotte vis toen ze ontdekten dat die maar tot 9 januari liep. Maar ik geef mijn verklaring graag voor een betere.”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *