Boetekleden gevraagd

Alle betrokkenen hadden gerekend op een stroef proces van waarheidsvinding inzake de jarenlange, exorbitante financiële overschrijdingen bij het gemeentelijk Vastgoed Bedrijf.
Hoe anders ging het in werkelijkheid! Schuldbekentenissen en onthullingen volgden elkaar bij de Haarlemse raadsenquête (†link, helaas) in rap tempo op.

Het voltallige college, de talrijke projectleiders, alle gehoorde sectordirecteuren en topambtenaren namen manmoedig hun verantwoordelijkheid. Niemand die zich verschool achter gebrekkige dossierkennis, onduidelijke dan wel ondeugdelijke procedures, reorganisatieperikelen of tijdelijk geheugenverlies. Er werd tijdens de drie dagen dat de sessies duurden geen beschuldigende vinger uitgestoken – noch naar falende superieuren noch naar onbekwame ondergeschikten. Laf gezwartepiet tussen ambtelijke organisatie en de politiek was eveneens uit den boze.

Wij hebben collectief gefaald; wij zijn allen schuldig aan die janboel, was de consensus. Wij verklaren ons bereid die miljoenen uit eigen zak terug te betalen en daarvoor desnoods zeven extra dienstjaren te maken.

Enquêtevoorzitter Jan de Ridder, overrompeld door dit snelle succes, erkende achteraf ruiterlijk dat hij meer boetekleden en as had moeten bestellen (‘een luxe probleem – wie kon dit voorzien?’) en kondigde aan zijn conclusies drie dagen eerder dan gepland publiek te zullen maken.

Hoe het echt ging leest u hier (†link, helaas) in de Grote Broer.