Door mij gevonden gevonden voorwerpen zijn meestal niet veel soeps, maar in deze portemonnee zit 80 euro, plus een spoorabonnement en een bankpasje. Hij staat op zijn kant langs spoor 1 van station Haarlem. De eigenaar (ene Michiel) woont in Den Haag en ik heb zijn nummer al half gedraaid als ik bedenk dat dat niet handig is.
Mijn trein naar CS gaat over vier minuten. Ik heb vanavond tien oudergesprekken. Ik besluit naar het servicecentrum te spurten en het ding daar af te geven. Dat blijkt evenwel te simpel gedacht. Achter de balie zetelen twee medewerkers.
“Ik heb een portemonnee gevonden. Kan ik die hier bij u afgeven? Het telefoonnummer staat erin.”
“Dan moet u wel eerst even een papier invullen.”
“Daar heb ik geen tijd voor. Mijn trein gaat over twee minuten, die wil ik niet missen.”
“Het kan niet zonder papier.”
“Ik heb echt geen tijd, het spijt me.”
Na nog twee variaties op dit thema wijk ik af:
“Dan heb ik geen portemonnee gevonden.”
Ongelovige blik als ik langzaam wegloop; daar blijft het echter bij.
Drie passen verder staat een andere NS-beambte te staan. Ik bluf opnieuw en leg de portemonnee pal naast zijn voeten.
“Ik verlies NU een portemonnee die ik zojuist heb gevonden. Ik hoop dat ú ‘m vindt en dáár afgeeft.”
Hij aarzelt en pakt ‘m op. Kijkt hulpeloos. Naar mij. Naar de balie. Naar mij. Dan richt de tweede servicemedewerker zich op. “Geef maar hier dan. Ik maak het wel in orde.”
Ik haal mijn trein nog net, maar het voelt niet goed. Ik hoop dat ze die Michiel echt bellen.
volgende keer gewoon michiel bellen, op z’n mobiel. die komt hem vast wel halen. krijgt trouwens ook nog vijfenzestig euro boete van dat immer vertraagde gajes dat we op hun eigen spoorrails met pek en veren (jaaa, vxc3xa8xc3xa8xc3xa8ren!!!!!!!!) zouden moeten afserveren 😀 😀
Wat een heerlijk verhaal en wat heerlijk dat dit gewoon nog voorkomt; laten zo! En schulp …. kruip jij maar weer gewoon in … jezelf! Toch geen manier om zo over deze NS-medewerkers te spreken.
Heb je toevallig ook z’n achternaam gezien en onthouden? Zo ja, dan vind je vast wel z’n adres op het web en kan je hem mailen. Haagse Michiels die een spoorwegabo en 80 euro in de knip hebben lijken me wel traceerbaar via Google.
Dus je kunt het toch: snel en vindingrijk handelen in tijdnood… 8)
Nee, Harrie, helaas… maar ik neem aan dat ze gewoon bellen.
Joost: misschien wordt het tijd dat ik mij eerste IP-ban opleg 🙁 (Ik kan zo gauw niks vindingrijkers bedenken)
‘mijn’ ipv ‘mij’ (tijdnood!)
Beste Cees,
Als een organisatie die boetes uitdeelt
niet
Haar uiterste best doet
Die klanten
Die wel betaald hebben
Maar die
Door ongelukkige omstandigheden
Kenbaar
En overduidelijk…
Als zo’n organisatie
Niet haar uiterste best doet dus
Die klanten
Onmiddellijk (zulks in de letterlijke zin des woords)
In het genot te stellen
Van het rechtmatig eigendom
Dat bovendien drager is van de
Bezegeling van de klant < > leverancier relatie
Dan blijft zo’n organisatie
Ernstig in gebreke
Een bank zou dit niet overkomen
Die weten van snel en doeltreffend optreden
Om de relatie met de klant veilig te stellen
Daar zit ook het probleem van de NS
Het kan ze zo overduidelijk
Geen donder schelen
😮