Zijn er asiels voor verwaarloosde roeibootjes? Hier vlakbij in de singel liggen er twee zij aan zij naar adem te happen, snakkend naar het ogenblik dat het baasje langs de oever verschijnt met een hoosemmer, een pot lak en een energieke grijns.
Het ene (vuilwit en tot aan de dollen volgelopen) wordt door een touw van zinken weerhouden. Het andere is ooit slordig in blauwe grondverf gezet; hiervan steekt alleen de punt rechtstandig boven het water uit.
Er zijn dagen dat je er stil blijft staan en de aftakeling savoureert. Vandaag was niet zo’n dag.
Rotte planken
Gebladderd verf
Gebogen flanken
Verlangen naar de werf
De schipper slaapt
Of zit te kakken
Bootje denkt
Laat mij maar zakken
Hulde! Zo luidt het RaDa de Boekenweek op waardige wijze in.