Radafette Drie

Ongeveer een jaar geleden was hij een rage. Het begon allemaal nadat een lief klein meisje hem in het zwembad had achtergelaten en hem vervolgens niet meer terugkreeg omdat haar moeder geen lastige formulieren kon invullen. Of zoiets. In ieder geval, plotseling stond hij massaal in de belangstelling en werd zelfs uitgebreid geknuffeld door allerlei politici. Later werd hij bovendien gebombardeerd tot nationaal symbool voor het verzet tegen bureaucratie, onnodige regelgeving en administratieve rompslomp en op de valreep werd er ook nog een nimmer opgerichte politieke partij naar hem vernoemd. Daarna verdween hij, zoals het een goede rage betaamt, langzaam maar zeker uit beeld.

Afgelopen zaterdag belde mijn buurvrouw met de mededeling dat er een grote envelop voor me was afgegeven. Het bleek een pakketje van mijn nieuwe verzekeringsmaatschappij. Nu wacht ik al sinds januari op een dergelijk pakketje omdat ik bij gebrek aan een klantenpas onderhand al maanden rondsjouw met een papiertje met daarop m’n polisnummer. Voor het geval dat.

Qua formaat zag het er niet direct uit als een pasje, maar de ervaring heeft me geleerd dat men iets waardevols vaak op de meest wonderlijke wijzen verpakt, en ik sloot ook niet uit dat men van de gelegenheid gebruik had gemaakt om me van een flinke dosis ongevraagde informatie te voorzien.

Toen ik de envelop had geopend, trof ik iets aan dat op het eerste gezicht leek op een strandbal met handvatten. Ik besteedde er vooralsnog geen aandacht aan; alles wat ik wilde was m’n pasje. Snel haalde ik de begeleidende brief tevoorschijn in de hoop dat de bewuste klantenpas dan wellicht aan de binnenkant van die brief was geplakt.
Helaas. Het enige wat ik las, herlas en van pure verbazing blééf herlezen, was:

Geachte mevrouw,

Hierbij ontvangt u als welkomstcadeau de enige echte Paarse Krokodil. Dit als dank omdat u voor de OHRA Zorgverzekering heeft gekozen. Wij wensen u alvast een fijne zomer en veel plezier met De Paarse Krokodil!

Het duurde meerdere seconden voor het werkelijk tot me doordrong: dit is geen grap… En weer een seconde later drong er nog iets tot me door: ik-heb-nog-steeds-mijn-pasje-niet…

De hoogste tijd voor een koekje van eigen deeg, dacht ik zo. Aldus stopte ik de strandbal met handvatten a.k.a. De Paarse Krokodil weer keurig in de envelop, tezamen met ‘n briefje:

Geachte dames en heren,

Hartelijk dank voor de toezending van De Paarse Krokodil. Ik ben echter van mening dat hij u méér toekomt, daar ik inmiddels welgeteld vier maanden en tweeëntwintig dagen in afwachting ben van mijn klantenpas. Derhalve retourneer ik u hierbij voormelde Krokodil met het verzoek mij in ruil daarvoor op korte termijn mijn klantenpas te doen toekomen. Bij voorbaat dank.

Met vriendelijke groet,
Colinda