Napels en zo

Napels zien is geen harde voorwaarde voor mij. Patagonië of Groenland evenmin. Maar toen ik gisteren de man van Het Oude Zuivelhuis een robuust stuk belegen Leidse zag halveren met zijn kaasdraad, wist ik meteen dat ik dat ook een keer wil doen voor ik het tijdelijke verruil voor de Heer mag weten wat.

“Voelt dat lekker?” flapte ik eruit.

“Ja!” antwoordde hij zonder de geringste aarzeling. Toen hij klaar was, keek hij op en lachte voldaan. Hij legde me uit dat ze die dingen zelf maakten, met een stuk bezemsteel, vleugelmoeren en … kaasdraad (maar dan wel van een dunnere variëteit dan in de fabriek gebruikelijk is.)

Geconcentreerd, soepel en krachtig zo’n grote Hollandse kaas doorklieven – ik weet niet aan welk diep instinct het appelleert…

Op weg naar huis begon ik een rijtje op te stellen met tamelijk alledaagse apparaten die ik graag nog eens zou bedienen. Gewoon, om het gedaan te hebben.

• Met een tractor over een akker rijden
• Zo’n hogedrukspuit hanteren
• Heien
• Een sluis openen / sluiten
• Een geweer afschieten (een kanon mag ook; iets raken hoeft niet)
• Een been spalken

Het lijstje is nog lang niet af, en nadat ik dit stukje heb geplaatst ga ik me een rustig afvragen hoeveel zelfcensuur ik heb toegepast. Iets met dynamiet hoort er eigenlijk ook tussen en ….

I