We hadden volgnummertje 283 bij de afscheidsreceptie van de burgemeester.
“Trek je wanten aan”, waarschuwde ik de huisdichteres toen we na een tijdje de Gravenzaal binnen mochten. Toen we bijna aan de beurt waren, daalde de gevoelstemperatuur nog een paar graden. Ik schoof voor de zekerheid het Haarlems Dagblad onder mijn bodywarmer.
Ik schudde Jaap Pop de hand en voelde de koude door mijn want heen:” De Redactie van het RaDa wenst u gelukwensen en een goed pension.” (Ik had het anders ingestudeerd.)
Hij knikte werktuiglijk en zijn ijzige blik zocht het einde van de rij. Onbewogen, afstandelijk, regentesk. Precies zoals John Oomkes en Arnout Heemskerk hem hadden geportretteerd in hun terugblik op zijn ambtsperiode.
We hadden thuis net de verwarming aangezet, toen een vriend langskwam met een exemplaar van Door het oog van de burgemeester. Bemachtigd op de receptie. En ik smolt. Die man houdt even veel van de Nassaubrug als ik. En hij komt met zijn foto’s heel dicht bij Verwey en Nijgh en de bezoekers van Dance Valley.
Ik smolt, en keek een beetje verlegen naar het artikel in de Grote Broer. Was ik maar zo hard en professioneel als Hij.
Als de vrijetijdsbassist Bernt Schneiders volgend jaar op Bevrijdingspop een mopje mag meejammen met Relax, dan blijft hij de burgemeester die een mopje mag meejammen met Relax. Dit bedacht ik toen ik 5 mei j.l. Jaap Pop met zijn camera op het Vlooienveld zag rondsluipen bij een stel kleuters om een zo mooi mogelijk plaatje van ze te maken. Je zou verwachten dat een burgemeester, op de dag dat 150.000 mensen in zijn stad een evenement bezoeken, in een of andere control room samen met de hoofdcommissaris over de openbare orde waakt of dat hij in de ‘belangstellende hoogwaardigheidsbekleder-modus’ over het festivalterrein kuiert. Maar nee, onze burgemeester deed op deze hotspot slechts z’n eigen ding, om het modern te zeggen.
Alleen al vanwege dit eigenzinnig gedrag zal ik Pop missen.
@Harrie: Gelukkig, nóg iemand die het opneemt voor de onspontanen en eigengereiden.
Het is waarschijnlijk helemaal niet bon ton om het te vinden, laat staan toe te geven, maar ik mag hem wel. Hij heeft mij een aantal malen verrast met snedige humor en een zekere passie, voor fotografie in ieder geval ,heeft hij ook. Voeg daarbij de manier waarop hij ontspannen onderuitgezakt op zijn ‘troon’ op het podium van de Philharmonie zat tijdens zijn feestje en dan is het, verdomd, net een mens. Die tegen de tijd dat jij hem de hand schudde al 282 handen had geschud en gewoon naar de Refter wilde voor een wijntje…Proost !