Vandaag begonnen in Frank Furedi’s Waar zijn de intellectuelen?
Nog voor ik het voorwoord uit had, drie keer ingedommeld.
Het zet je toch aan het denken…
Vandaag begonnen in Frank Furedi’s Waar zijn de intellectuelen?
Nog voor ik het voorwoord uit had, drie keer ingedommeld.
Het zet je toch aan het denken…
Wat ik van je link begrijp, is dat Furedi vindt dat pessimisme over het vermogen tot leren leidt tot een steeds dommere samenleving. Lijkt me nogal kort door de bocht, al ben ik wel nieuwsgierig naar zijn argumenten.
Als je bent uitgeslapen, hoor ik er graag meer over.
Dat ik optimistisch ben over het leervermogen van de mens moge blijken uit het feit dat ik vandaag (alweer!) een nieuw woord heb geleerd: filisterdom.
Intellectueluh? Hiero de piero! 🙂
@ Willemien: Furedi keert zich vooral tegen wat hij noemt ‘instrumentalisme’. Onderwijs als middel om sociale integratie te bevorderen (ipv kennis), met als gevolg steeds lagere normen; kunst als therapie om het gevoel van eigenwaarde van zo veel mogelijk mensen te verhogen, etc. Hij ziet dit als impliciete minachting voor de leerling / het publiek, met verdomming als gevolg.
Interessant Marius. Een andere discussie is wellicht hoe je kennis het beste kunt overbrengen. Valt of staat dat met de mate waarin de docent weet te boeien? Of is dat een te populaire invalshoek?
Tja… ik wil in het RaDA zo min mogelijk over onderwijs schrijven, maar als je het echt wil weten, zie onder meer hier:
http://members.chello.nl/m.jaspers5/versmurfing.html