Radafette negen

Niks om mee te spelen

Niks om mee te spelen
blijven de doden in hun hemel?
Was er storm bliksem hagel regen
dan, dan zouden zij het wel weten.

Ik kijk naar de zon
en bijt op mijn nagels
als een spook
zou ik mijn huis kunnen verlaten.

Ik zou wat kunnen dolen
door de straten, verderop
is een plaats van mensen, rook
en dorst en een soort van
eeuwig schrijnend leven

Sylvia Hubers

De redactie (hoe tevreden ook over alle bijdragen tot nu toe) wilde Radafette dichter bij huis halen (ruwweg Haarlem en omgeving).
Dichter bij huis dan de huisdichteres kunnen we het nietkrijgen, vandaar als start van de nieuwe reeks dit gedicht uit haar tweedebundel, Terug naar de Apotheker (2005).