Ga naar de inhoud

Stilleven



Hij lag vlakbij ons verzamelpunt bij de Sociëteit aan deZijlweg, op een pufhete zondagochtend om tien uur. Wij de deelnemers aan de jaarlijkse schaak-fietstochtvan HWP – dertig middelbare heren met hun rijwiel – en hij?

Tijdens ons samenzijn van een kwartier veranderde hij niet vanhouding. Stilleven met dakloze en kruk. Een enkeling naderde onderzoekend, zonderdat hij opkeek. Ziek leek hij niet.

“Het zou wel een reïncarnatievan Karl Marx kunnen zijn.” De opmerking werd geboren uit het ongemakkelijkegevoel dat sommigen van ons beving. Hij lag daar ondertussen uitgestald tussen het afval. Met dieschokkende ontstoken, paarsrode benen.

Wij wilden er meer van weten, liefst ook iemand de schuldgeven – een instantie, het zorgstelsel of zijn onverantwoordelijkelevenswandel.

Hij lag daar, en na een tijdje fietsten we weg zonder antwoorden.

 

.

4 gedachten over “Stilleven”

  1. @Erwin: ja, gek genoeg… toen we terugkwamen was alle rommel opgeruimd, de man zat strak in het pak, hij was glad geschoren, gemanicuurd, grondig ontsmet en medisch behandeld. Zijn vieuxfles was weer vol en hijzelf was 40 kilo afgevallen. Helaas sprak hij alleen Hoboees, dat was een minpuntje. Nog steeds geen antwoorden!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *