In Grote Broer het HD van woensdag tekent Brigit Kooijman het indringendeverhaal op van een illegale Zuid-Afrikaanse schoonmaakster. Leeftijd 40 jaar,en naar Haarlem gekomen om de studie van haar zoon te kunnen betalen.
Zes ochtenden in de weekmaak ik schoon bij mensen thuis. Met de meesten praat ik nauwelijks. Ik doemijn werk, zij leggen geld neer, klaar. Eén familie weet van mijn situatie, zesteken me vaak de helpende hand toe. Ze stellen belang in mij en geven mewarmte, dat is meer waard dan geld.
Dat is mooi van die ene familie, alleen… Gruwel, die andere vijf(niet-lullen-maar-poetsen), wat zijn dát voor mensen!?
Ik maak me sterk dat het import-Amsterdammers zijn.
Vanavond stond in de NRC een uitvoerig artikel over de groeiendeinflux uit de hoofdstad (vorig jaar met 1267 Mokumers een nieuw record).
“Ze passen zich snel aan en voelen zich op hun gemak. Integrerenin Haarlem is niet moeilijk”, draagt wethouder Jan Nieuwenburg gedienstig aan.
Een foto levert het bewijs: twee woningzoekende troelenplanten hun derrixc3xa8res op het rode bestelbusje van onze gasfitter Jansens (tel. 5312491)alsof het hun eigen poef is; één wijst met een tuttig vingertje naar eendakkapel.
‘In bewondering voor de mooie panden in de Haarlemse Westerhoutstraat,’staat erbij.
Haarlem als ‘woon-walhalla’.
Meneer Nieuwenburg, zullen we afspreken dat we het een beetjestil houden?
“Ze passen zich snel aan en voelen zich op hun gemak. Integreren in Haarlem is niet moeilijk.” Ja, dat klopt, meneer de wethouder. Maar, voeg ik daaraan toe, het heeft wel z’n prijs. Voor je het weet ben je namelijk geen criticus, consultant, schrijver, advocaat etc. meer, maar een HAARLEMSE criticus, consultant, schrijver, advocaat etc. En dan is roem in Londen en New York ineens toch een stukje verder weg. (Uitzonderingen daargelaten, as usual, maar Mulisch is niet voor niets van Haarlem naar Amsterdam verhuisd…).
De wat meer kosmopolitische ex-Amsterdammers zijn zich hiervan zeer bewust en wonen hier in feite in het geniep. De twee allerbelangrijkste stelregels voor dit mensentype: 1)Laat je nimmer interviewen door Grote Broer het HD en 2) bezoek nooit een Haarlemse kroeg waar ‘iedereen komt’. Maar (sardonische lach) na twee, drie of tien jaar gaan ze uiteindelijk toch allemaal voor de bijl. Vanwege iets met de school van de kinderen, een uitgever die contractueel maximale publiciteit eist of, ten aanzien van de kroeg, gewoon dorst na een concert in de Philharmonie…
Zullen we de XAA oprichten: Ex-Amsterdam Anonymous?
Ja, met bijeenkomsten in achterzaaltjes van de betere restaurants. Met elke keer een gast uit de categorie Bekende Nederlander/Bekende Haarlemmer (Paul Witteman, Mart Smeets etc) die vertellen dat het allemaal best meevalt. Hoogtepunt van het jaar is een bezoek aan de Ampzing Broodkast, waar een of meer XAA-ers hun maskers af zullen doen en zodoende hun coming out als Haarlemmer beleven. Omdat die ex-Amsterdammers wel een veertje kunnen wegblazen hangt er voor ons natuurlijk een leuk percentage aan…