Zullen we de lokale actualiteit (if any) maar eens een dagje laten voor wat ie is en ons intensief buigen over een meer dan prangende vraag die vandaag opborrelde op het terras, een vraag die een vriend van mij, zo bleek, al ruim veertig jaar stilzwijgend met zich meetorst?
(Lezertjes jonger dan veertig jaar zonder kennis van en belangstelling voor het zendingswerk kunnen hier gevoeglijk wegsurfen naar verre www’s.)
Zo, eindelijk onder elkaar! Dan kunnen we het nu over de melkflesdoppen hebben die vroeger op grote schaal werden ingezameld voor de arme negerkindjes in Afrika. Waarom zou je ze die doppen weigeren, was de consensus bij ons in de klas, wij hadden er genoeg, dus we deden er niet moeilijk over. Als die missionarissen er nou blij mee waren…
Zelf was ik niet zo’n doordenkertje, maar die vriend van mij wel en die vroeg zich af wat er daarginds gebeurde met onze zilverkleurige doppen. Stonden er in Afrika miljoenen flessen antilopen- en gnoemelk klaar, gereed voor distributie onder bezwete inboorlingen, op de tweedehands doppen na?
Want wat kun je verder met gebruikte doppen? Uitdeuken en er nieuwe doppen van maken? Misschien dat iemand het weet, of anders staat hier een mogelijke toepassing.
En met terugwerkende kracht voel ik me een sulletje dat ik die paters nooit aan de tand heb gevoeld. Mijn enige troost is dat kennelijk niemand wist waar het voor was.
Heb je melkdoppen al op Google gezocht?
Ik heb er inderdaad ook nooit bij stil gestaan.
Ik weet wel wat ze nog meer met die melkdoppen deden. Kijk hier maar (even doorlezen, dan kom je het vanzelf tegen):
http://spookboek.web-log.nl/spookboek/2006/06/de_ring.html#comments
‘Waarom, vraagt de gelauwerde intellectueel aan de tiener, heb je niet de juiste vragen gesteld? Je las boeken.(…) Je vloog twee keer van het gymnasium omdat je had gevochten met een leraar. Maar de juiste vragen stelde je niet.’
Niet nav braaf aangedragen melkdoppen, maar NRC over de autobiografie van Günter Grass.