Woest heen en weer geslingerd worden wij deze week, Haarlemmers in het algemeen en Raarlemmers in het bijzonder! Tussen grootheidswaanzin en minderwaardigheidscomplex, en tussen hoop en vrees natuurlijk – het zal ook nooit eens andersom zijn, dat we weer en heen worden geslingerd tussen vrees en hoop.
Uitgerekend nu der en her in de stad jonge zeepbelletjes en kwetsbare proefballonnetjes* ontkiemen op vruchtbare bodem (ai, mijn ontbijtje van RaDa-metaforenmix en alternatieve hyperbolenthee stijgt mij sterk naar het hoofd EN valt slecht – ik waarschuw maar vast!), staan wij (150.000 m/v sterk) weer met beide collectieve benen op de grond te stampvoeten van pure ontgoocheling en diepgewortelde, hoogopgelopen frustratie. Wat wil het geval?
Tuf shit: de Zilveren Camera is ons (nota bene al in het jaar één na Pop) ontstolen door Haagse snoodaards. Nou ja ontstolen…? De deur zat niet op de knip, of laten we gelijk maar een volledige bekentenis afleggen: er was niet eens een deur. Iedereen zit hier ter stede nu in zak en as – het zal ook nooit eens omgekeerd zijn, dat iedereen voor de verandering in as en zak zit.
Met name Oomkes John, die in Grote Broer het HD gans Haarlem met één machtige zwaai op de psychiatersdivan legt, slaapt en spelt er slecht van:
Daarom was het ook zo hoopgevend dat deze oude stad rond het millennium inzag dat ze zich met fotografie aanlokkelijk in de etalage van menig glossy kon neervleien (sic).
Moeten we ons in wanhoop als 150.000 lemmingen (m/v) zonder zwemdiploma (A, B of C) met molensteen (S, M, L of XL) om de nek in het natste deel van het Donkere Spaarne storten, of is er nog een therapie?
Allemaal kaas zeggen, suggereert Oomkes.
Haarlem kan niet àlles betalen. De stad torst de last van vier waardevolle podia, maar meer inventiviteit is beslist gewenst als het om je marketing gaat. Hartelijkheid, belangstelling, samenwerking, lobbyen voor de goede zaak, contact houden met organisaties. Dat hoeft niet veel te kosten. Gewoon: Say cheese.
Cheese! Camera of geen camera! De voltallige eenpersoons RaDa-redactie is mordicus vóór dit plan en omarmt bij deze Haarlems nieuwe imago. Alkmaar of geen Alkmaar.
HAARLEM KAASSTAD!
* Men denke aan initiatieven van De Stekker, de Stichting Haarlem Commotie, en de Honderd van Haarlem
Nu ontbeer ik verstand van zaken als “de last van vier waardevolle podia in Haarlem”. maar ik had liever appartementen gezien achter de gevel van de voormalige schouwburg, dus wat minder ‘last’ en wel leuke dingen als de “Zilveren Camera”. Maar ‘liever koekjes worden niet gebakken’,zei mijn moeder altijd.