“Ik ga er niet over (de canon der vaderlandse geschiedenis?) en ik heb er geen invloed op (een tweede Noord-Koreaanse kernproef?) maar ik doe natuurlijk wel mijn best te zorgen dat het (de vertrouwenscrisis bij Feijenoord?) allemaal goed afloopt”, beloofde hij. Maar garanties (geen doden in Uruzgan?) geeft hij niet. “Want je kunt niets afdwingen (de hervatte walvisjacht door IJsland?). Er spelen te veel dingen (SARS? / H5N1? / Meteorietinslagen / het nieuwe boek van Balkenende?) waar je geen invloed op hebt.” (HD 18 okt.)
Aan het woord is gemeentelijk projectleider Ton de Wit, die zich namens verantwoordelijk wethouder Hilde van der Molen (ooit SP) bezighoudt met de thuiszorg onder de WMO. Haarlem gooit de regionale zorgaanbieders uit het pakket en gaat grif in zee met de prijsvechters. Kans op 500 ontslagen bij Zorgbalans en duizenden mensen krijgen straks andere hulp (ingevlogen) of – met pech – geen hulp als gevolg van deze operatie.
Gelukkig lijkt die projectleider me iemand die van wanten weet.
.
Opportunisme is het woord dat mij te binnen schiet.
Wikipedia:
“Opportunisme (latijn opportunus: gemakkelijk, gunstig) heeft veelal een negatieve bijklank. Een opportunist is iemand zonder principes. Iemand die van opportunisme beticht wordt is iemand die zich aan alle situaties aanpast om er zo voor zichzelf het meeste voordeel uit te slepen. In de politiek worden mensen vaak van opportunisme beschuldigd. Politiek opportunisme wordt wel eens verward met populisme.
Nederlandse benamingen en gezegden over opportunisten zijn:
Hij draait met alle winden (Weerhaan)
Zoals de wind waait waait zijn jasje
Met alle winden meewaaien
Zijn huik naar de wind hangen ”
Economie…daar snap ik dus niets van: je kiest voor de goedkoopste zorgverzekeraar, honderden mensen verliezen hun baan en die laten we thuis verkommeren, krijgen vervolgens, van de gemeenschap, een inkomen en van de zorgverzekeraar therapie. Iemand (Hilde?) moet toch de grenzen van zin en onzin kunnen onderscheiden! Maar toegeven: ik klets hier ook maar naar mijn verstand.
Ik was donderdag bij het interpellatiedebat over de thuiszorg (aangevraagd door alle coalitiepartijen) en iedereen zat errug met al-lus in zijn maag. Jur Visser (oppositie, CDA) zei zoiets als: “Wie deze wethouder kent zoals wij haar kennen, kan weten dat zij altijd haar best doet.” (Onderdrukt gesnik bij diverse fracties) St. Hilde trok nog wel even een schattig klein boetekleedje aan, maar het was duidelijk dat zij zelf van alle partijen onmiddellijk thuiszorg (van alfa tot gamma) toegewezen zou hebben gekregen als zij die ter plekke had aangevraagd. En ook met ‘de mensen op de tribune’ was men begaan. De een nog beganer dan de ander. Zelden was in één raadzaal zoveel goedheid geconcentreerd als op deze historische donderdag in Haarlem.