Norma-liter

Voor ontwikkelingspsycholoog ben ik niet in de wieg gelegd, maar niettemin… wat denken jullie van deze thuisgekweekte theorie?

Ieder kind wil diep in zijn hart het liefst GEWOON zijn. Onopvallend. Niet achterblijven, maar evenmin haantje de voorste zijn; hoogvlieger noch onderpresteerder, niet te dik of te dun, te snel of te sloom, voorlijk of achterlijk. Solidair in plaats van solitair.

One of the boys / girls, met dezelfde angsten en verlangens als het bij de rest van de groep veronderstelt. Spontaan tegelijk met de anderen lachen. Niet méér zien, maar minder is ook niet goed. Er op een vanzelfsprekende manier bij horen, of in ieder geval de schijn op kunnen houden dat het erbij hoort.

Pas als het om welke reden dan ook niet lukt om normaal te zijn, zoek het compensatie in geldingsdrang, scheppingsdrang of vernietigingsdrang. Of vlucht het in excentriek gedrag / uiterlijk, etc.

(Nou ja, laten we het er voor het gemak op houden dat het voor mij geldt – ik moet er niet aan denken dat ik hier eventjes DE HELE MENSELIJKE PSYCHE heb verklaard! Dat zou écht niet normaal zijn!)

En na deze introductie kan ik jullie met vrucht meevoeren naar het station, naar de KIOSK waar ik ‘s ochtends als ik tijd genoeg heb een bekertje koffie koop.

Eerst bestelde je er gewoon een bekertje koffie. Een paar jaar geleden moest je ineens kiezen tussen het bekertje dat je gewend was en een container van het formaat emmer.

“Normaal of groot?”, vroegen ze er sindsdien bij als je om een koffie vroeg. “Normaal”, antwoordde ik dan, zo neutraal mogelijk, maar eigenlijk vond ik dat ik dat er niet bij zou hoeven zeggen. Normaal is niet voor niks normaal, ja toch? Laat die onmatige halveliterdrinkers hun mond maar open doen.

Van de week ging het ineens mis. Ik bestelde een koffie. “Normaal?”, vroeg de man van Kiosk. Ik knikte en legde €1,50 neer. ” €1,70″. De machine liep al. “Is ie duurder geworden?” vroeg ik “Nee, hoor”, zei de man en plonkte zo’n koffie-emmer voor me neer. Oh… Groot is normaal geworden en normaal heet voortaan klein.

En ik zit opgescheept met een dilemma. Moet ik in het vervolg ‘klein’ bestellen (hetgeen indruist tegen een diepgeworteld instinct) of houd ik het toch maar gewoon bij ‘normaal’ en giet ik iedere dag stiekem de helft weg?

Het is een klassieke lose-lose situatie.

.