Het enige wat ik eigenlijk tegen goede mensen heb, is dat ze me het gevoel geven dat ik niet zo’n goed mens ben.
Neem nou de Dag van de Dialoog, op 14 december in Haarlem op zoveel mogelijk plaatsen in de stad. Steeds acht deelnemers van uiteenlopende achtergronden aan één tafel, die samen vruchtbaar van gedachten wisselen over het thema ‘erbij horen’.
Ik vind het een prijzenswaardig initiatief, geen kwaad woord. Voor de training voor gespreksleider kan ik me niet meer opgeven, die was vanavond. Maar een keertje koken voor een door het projectbureau geselecteerd gevarieerd gezelschap, dat ligt waarempel wel binnen mijn mogelijkheden.
Maar ik zal het niet doen, dat weet ik nu al. Ik zit waarschijnlijk ergens te bekvechten in een café, of thuis verbeten een logje te schrijven.
Het spijt me, goede mensen. Ik hoor er gewoon niet bij.
.
Wij hebben hier onze eigen dialoogtafel, met jou als gespreksleider.
Helaas heb ik geen ‘uiteenlopende achtergrond’, kan ik niet mee doen ook. Bovendien wil ik er alleen maar heel graag bij horen als men dat niet door heeft. Zodra iemand zegd; “kom op jongens, even opschuiven, Cees hoort er ook bij” wil ik het niet meer.
@Willemien: ik voel me een stuk beter ineens!
@Cees: brede grijns (ze hebben helaas nog steeds geen smileys voor bij de reacties)
Een goed mens zijn doe je niet om er bij te horen, maar om goed te willen zijn.
Grt f