Aan diggelen

De ouderwetse rode baksteen, met de kracht gesmeten, wint het nog steeds van de moderne centimeterdikke winkelruit. Zo ook bij mijn slijterij in het Kleverpark.

De steen lag in een emmer, bij de scherven, als bewijsmateriaal. Het ronde gat, provisorisch dichtgelijmd, zat iets boven de kist wijn in de etalage.

Nee, zei Piet, ze hadden geen grand cruutje meegeratst voor onderweg. Niet dat ik het dan wel begrepen zou hebben, maar toch…

Een steen, een grote ruit, een gat. Meer was het niet waarschijnlijk. Voor die jongens (m/v) althans.

Als het je eigen ruit is ligt dat anders. Ergens in mij begon een oud litteken te jeuken.

.