“Schat, zijn de haiku’s al gaar?”jutte ik de huisdichteres de afgelopen dagen regelmatig op – de inzendtermijn was haast verstreken en de portemonnee moet hier thuis ook roken. Naamsbekendheid is alles in de 21e eeuw. “Er zijn al 1600 inzendingen vóór je!”
Ze snoof dan hooghartig en keek me aan met haar gevreesde ‘waren-die-zeventig-half-vergane-4Mavo-boekverslagen-die-ik-gisteren-onder-de-bank-vond-toevallig-van-jou-en-zo-ja-zou-je-die-dan-niet-eens-als-de-wiedeweerga-gaan-nakijken?’-blik.
En ze had gelijk. Waar bemoei ik me ook mee!???
Zie de voorpagina van het HD van morgen, 24 januari en klik hier voor nog vier Hubershaiku’s, waaronder het macabere
Een man in de pan
ik kijk over de rand heen
en zie hem smeulen
.
Van dat soort koppen op de 1 van het HD wordt een mens blij. Van harte!
Goed nieuws!Gefeliciteerd Sylvia!
Felicitaties aan de huisdichteres.
Ook in Hillywood op de voorpagina
van de Gooi en Eemlander.
Een waarheid als een haiku.
Schat én opjuttende Redacteur… van harte!
Wat een bijzondere verzen!
Is dit dan ook een haiku? (afgezien van de kwaliteit).
Krachtige woorden
juist in Haarlem gewaardeerd
Hoort, Sylvia spreekt!
Rokende schoorsteen
wassende portemoinee
Sylvia deed mee.
Nou ja, niet mijn ding dus.
Liefs.