De vrouw met de grote brillenglazen had na een langdurig vergelijkend warenonderzoek een quiche besteld en oh ja, een stukje worst wou ze ook nog. Nee, nee, vooral niet te veel!
De slager verpakte het stompje in plastic en ze rekende af.
“Blieft u vast een plakje?”
Terwijl zij haar lippen tuitte voor het antwoord, legde hij al vier plakjes op een bord op de toonbank Ze koos er een zonder iets te zeggen en in plaats van de verwachte stap opzij te maken zodat ik mijn bestelling kon doen, frutselde ze wat in haar boodschappentas.
Even gebeurde er helemaal niets.
Toen griste ze met één beweging alle drie de plakken weg en smeerde ‘m rap, zonder een woord. Wij keken verbluft naar de brede vette veeg op het lege bordje.
“Had meneer ook een stukje gewild?” zei de slager toen we haar kauwend langs de etalage zagen lopen en toen pas schaterden we het uit.
.
Ja, dat is die vrouw met die brilleglazen en dat haar.Ik ken haar.Mevrouw Splinter heet ze. Ze doet het niet alleen met worst bij de slager. Geregeld tref ik haar aan bij de schaal met krentenbrood bij de bakker, soms staat ze bij de Deka bij de testsinaasappels en laatst trof ik haar op de markt bij de groentenkraam, strategisch opgesteld naast de schaal met stukjes mango. Ik ben haar gevolgd en hoorde haar, met haar mond nog vol, zachtjes zingen…’zo komt Miep Splinter, door de winter…