Was mijn huis fout in de oorlog?
Trouwe lezers kennen mijn onverschrokken klusjesman al. Vandaag ving hij aan met een groot project (weest u niet verbaasd wanneer de RaDa-stukjes de eerstkomende vier weken naar terpentine ruiken of onder kalkpoeder zitten).
Na wat gepoer in een scheurtje en gemorrel achter een schotje ontdekte hij dat zich boven de twee kasten in de woonkamer een opslagruimte bevond, die prompt werd doorzocht op (je weet maar nooit!) gouden bestek of relikwieën uit het verleden.
Geen kostbaarheden jammer genoeg. Helemaal leeg, op twee pamfletten na, beide in vieren gevouwen.
Duitschland wint voor Europa op alle fronten, stond op het eerste. Het andere (13×19 cm) zag er zo uit.
Propaganda waar iemand bloedig op heeft zitten werken 65 jaar geleden – let speciaal op de haartjes op de benen – en iemand anders heeft het plaatje na de oorlog willen bewaren, om welke reden dan ook. In mijn huis, zonder permissie – ik moet nog even wennen aan het idee.
Auw! Raampje open zetten, wierook branden, gebedje opzeggen, deuren tegen elkaar open zetten (‘t is toch al Lente) glaasje wijn inschenken en dan gaat het wel weer.
Is weer eens wat nieuws.
Een huis dat fout was in de oorlog.
Dat noem ik nog eens uit de kast komen!
Dat het niet de twee V’s van paVohoVaha zijn was me na een eerste blik wel duidelijk, maar wat dan?
De V van Victorie ligt voor de hand maar ook de V van V-wapens, Duitsland hoop in bange dagen, moet niet uitgesloten worden. Wat me verder opvalt is dat ‘de Jood’ rechtstreeks uit een strip van Asterix en Obelix lijkt weggelopen, bizar.
Ik wil niet wroeten in een goed huwelijk maar heb je de antecedenten van je klusjesman wel nagetrokken? Nee……misschien even Maurice de Hond bellen.
Wij hebben bijna alle loze ruimten in ons huis al doorgespit. Niks. Tenminste, bijna niks. Want in de ruimte tussen de vloer van de slaapkamer en het plafond van de woonkamer vond ik een minuscuul propje kranten waarop een jaren vijftig advertentie van de Nutsspaarbank aan het Houtplein stond. Boven die bank werd Chiel Braat geboren, met wie wij op dat moment aan een boek werkten. Zoals bekend is Chiel wereldkampioen vastlegger en vasthouder van oude dingen die voorbij gaan. Hij was er dan ook blij mee.
Mijn dunkens hebben er geen fouterikken of oorlogsmemorabilia-verzamelaars in je huis gewoond. Ware dat wel het geval, dan zou de klusjesman zeker meer interessant spul gevonden hebben. Laat ik een gokje wagen: Die pamfletten werden huis aan huis verspreid door de buurt-NSB’er en men vond het net te riskant om ze zomaar in de vuilnisbak te gooien. Stel dat hij langs zou komen en vragen wat je ermee gedaan had…
Ons huis is wel hartstikke ‘fout’. Tijdens de oorlog waren er Duitse officieren ingekwartierd.
Zo kom je toch weer wat meer te weten over de geschiedenis van het huis nietwaar? Doet mij denken aan een oud pand wat ooit werd gesloopt op Urk. Onder de vloer stonden honderden emmers met oud (en onbruikbaar) geld wat de noeste vissersfamilie had gespaard omdat ze de banken toen al niet vertrouwden. Het lullige van de vondst was dat het geld natuurlijk niets meer waard was. Al die miljoenen aan zilveren guldens, daalders, knaken en papiergeld uit de crisistijd werden niets meer als een relikwie! Als souvenir heeft mijn familie nog een bundeltje laten inlijsten. Leuk toch?
Ik zou wat over hebben voor loze ruimte in mijn huis, kan jouw klusjesman eens komen zoeken in mijn nieuwe woning ? Dan mag hij gelijk de vloerverwarming aan komen leggen…of is dat een hele foute opmerking ?
De secretaris van de Documentatiegroep 40-45 laat mij weten:’Het zijn inderdaad veel in Nederland verspreide propagandapamfletten. Datering medio 1941 na de inval in Rusland en een poging om het geallieerde V-teken van Churchill en de begintoon van Radio Oranje pom, pom, pom, pooom (het teken voor de letter V) ten eigen bate over te nemen. In tijdschriften uit die tijd staat de V dan ook over allerlei foto’s heen gedrukt. Leuke pamfletten, maar beslist niet zeldzaam.