Gelukkig schrijf ik dit stukje met ongebroken schedelbasis; voor de vorige 600 RaDa-logs gold dat ook, daar niet van, maar donderdagmiddag maakte ik met fiets en al onvrijwillig een halve voorwaartse salto met driedubbele schroef toen ik, die kant op gedwongen door de eeuwigdurende omleiding bij de Leidsevaart, vanaf de Rutherfordstraat rechtsaf pedaleerde op weg naar de Einsteinstraat, me onderwijl afvragend waar Rutherford die straat ook weer aan had verdiend (nee, niet de kooi van Rutherford, ook geen constante, bij mijn weten, maar wat dan wel precies?).
Einstein wist ik wel, maar diens straat bereikte ik pas nadat ik eerst bijna het hoekje om ging en daarna verontwaardigd deze foto maakte
(zijn jullie er nog?) deze foto dus, van vier geniepige, in schutkleur uitgevoerde verhoginkjes op het wegdek, aangebracht om de Haarlemse verkeersveiligheid te bevorderen en tevens de oorzaak van mijn bijna-schedelbasisfractuurcumgratisdwarslaesie-ervaring.
Paaltjes midden op smalle fietspaden, een reling op enkelhoogte langs de stoep (de brug Kruisstraat/Nieuwe Gracht!), vluchtheuveltjes met levensgevaarlijke bijwerkingen… er moet voor de liefhebber een mooie verzameling zijn aan te leggen van dat soort maatregelen die per saldo / salto meer kwaad dan goed doen.
.
Wordt het niet eens tijd om Hans Anders of Pearle met een bezoek te vereren?
Bij die verzameling hoort beslist ook een keuze uit al die wegversmallingen, waarmee het voor fietsers veiliger heet te worden. In de praktijk worden fietsers op kritieke punten dichter naar de langsrazende auto’s gedrongen. Op veel plaatsen waar ik voorheen rustig door kon peddelen, kijk ik tegenwoordig angstig over mijn schouder om te zien of kust veilig is.
Het fietspad langs de Europaweg is een aantal jaren geleden verfraaid met verlichting aan de randen. Niet ín de randen, maar een centimeter of tien het fietspad op, waar de lampjes een paar centimeter boven het wegdek uitsteken. Ik kom er niet vaak. Het zou me niets verbazen als ze het niet eens meer doen.
Als automobilist, op zoek naar afsnijdende fietsers, kosten deze urbane zwerfkeien me een paar schokbrekers per jaar. Maar mij hoor je niet zeuren, een goede hobby mag wat kosten.
Marius, je hebt zelf via de door jou aangebrachte link kunnen lezen dat Rutherford de Nobelprijs kreeg voor ‘zijn onderzoek naar het uiteenvallen van elementen…’ En dan ben jij verbaasd dat je bijna je schedel in losse onderdelen op het asfalt terugvond?
ze zijn bang voor je
@ Willemien: ik ben er deze week nog ‘s avonds laat langs gereden. Ze doen het inderdaad niet. En dat terwijl ik had gedacht nu eindelijk de bijzondere werking van deze dingen te mogen ervaren. Het was me niet gegungd…
“Kan altijd erger” zingt het polulaire Haarlemse koor ‘Gescheiden Afval’. Ik was laatst op Curaqao, als vakantieganger én automobilist en dat is toch een ‘feest’ hoor! De uitlaatgassen zijn daar als een dikke Hollandse mist, motoren en koplampen hoeven er kennelijk niet afgesteld, als ze het al doen natuurlijk. De wegen zitten vol gaten en de verfoeilijke hobbels in de weg (van overheidswege) kennen ze daar helaas ook al. Deze hobbels worden niet wit gekwast wan dat verminderd het effect alleen maar. Witte lijnen op de weg hebben er wel eens gestaan maar dan moet je wel heel goed kijken. Hoezo fietspad? Die zijn er niet (evenals de fiets trouwens)en de scheiding tussen voetpad, invoegstrook, parkeerhaven is waarschijnlijk slechts een letter op papier, ze zijn mij niet opgevallen. Toen Freek de Jonge op het eiland optrad kwam hij op in een decor van rotzooi en vuilniszakken, dat is Curaqao. Wat valt je dan op als je weer in Nederland bent? Alles is hier prima geregeld! Koplampen prima gericht, witte lijnen goed zichtbaar en de automobilisten toeteren hier vertrouwd alsof het een lieve lust is; “uit de weg jij! ik kom er aan!”. Ik wist niet dat het mogelijk is maar ik verlang terug naar die vrolijke, relaxte, ongeregelde rotzooi. Op Curaqao zouden jouw hobbels niet opgevallen zijn Marius maar hier in Nederland…een gevaar op de weg! Terechte kritiek! Behalve fietser ben ik tegenwoordig ook bromfietser, dan zijn deze hobbels echt dodelijk.