Wie had er dertig jaar geleden gehoord van vrije radicalen? Jullie weten wel: geniepige kleine, achterbakse… uh… radicaaltjes die onze lichamelijke gezondheid constant ondermijnen. Het blote oog ziet ze niet en toch tasten ze (terwijl jij nietsvermoedend een spelletje domino speelt of een eitje pelt) jouw DNA en vruchtbaarheid enz. op een dusdanige manier aan dat je er niet goed van wordt.
Over dat laatste zijn alle deskundigen en ondeskundigen het eens.
Maar… stel nu eens, dacht ik vanochtend toen ik (niet schrikken, huismuggige Haarlemmers, we wagen ons vandaag ver buiten de eigen gemeentegrenzen) in Amsterdam op station RAI de trap af wilde lopen en deze nieuwe GVB-mat zag
stel dat de menselijke geest vergelijkbare, onmeetbare, blijvende schade oploopt,
ieder keer dat zijn intelligentie door woord of beeld wordt beledigd…
ik noem maar wat, bijvoorbeeld doordat ze ons per se de OV-chip door de strot willen duwen en denken dat wij – het domme publiek – het niet zullen snappen zonder infantiele campagne, dat we halverwege de trap radeloos zullen blijven staan die eerste dagen en de zakrekenmachine tevoorschijn halen, om van sextant of meetlint nog maar te zwijgen… stel dat al dat soort kleine ergernissen onze geestelijke gezondheid en intellectuele scherpte nadelig beïnvloedt…
dan, dan…dan…crisis, ik heb geloof ik teveel van die matten gezien vandaag.
.
Alvorens uit te checken moet je eerst langs tickets and services om de laatste informatie van prorail en railconsult op te halen.
Vandaar is het 20 feet naar de counter, van de ov chipcard. Je bent dan ongeveer 14 mijl verwijderd van het dichtstbijzijnde mental hospital.
(ik stap even over die matten heen)
Mooi stuk Marius, vandaag in de krant! Goed voor het RaDa. En ook voor jou natuurlijk. Ik wens je nog veel jaren weblogplezier.
Willemien zegt het, mijn immer kritische huisjournaliste zegt het en ik zeg het ze na: Mooi stuk! Ohne Tadel.
Marius, Mooi stukkie in de krant vandaag. Ze weten nu wat ze missen aan jou ten burele van dit regionale blad!
Met betrekking tot het geschetste probleem het volgende: ik denk dat dit uitcheck-fenomeen symbool staat voor het leven zelf.
Het lijkt wat op die gangetjes waar vee doorheengeleid wordt ter slachting. Er is sprake van het stikum gehouden, hypermoderne GVB-euthanasiecentrum RAI. We denken dat ons de Rede is gegeven zodat wij dergelijke gruwelijke barbarismen kunnnen lezen op die matten, maar in feite zijn wij domme schapen want we laten ons er mooi doorheen leiden.
@HD-lezers: ja, goed werk van Richard! Bij eerste, vluchtige lezing was ik vooral opgelucht, inmiddels ben ik ronduit tevreden.
(En na deze jubileumweek is het wel weer welletjes met al die introspectie en media-aandacht. Terug naar onze core business: de stad draait door!)
Het uur van de nacht nodigt uit tot ploerterige opmerkingen. Zo was niet alleen de inhoud van het artikel reden tot opluchting, maar ook de begeleidende foto. De rechterhand lichtjes gespreid met de pink omhoog, in de bekaktste etikettenboeken drink je zo thee maar hier poseer je dandyisme. Marius het zij je gegund, onvoorwaardelijk van harte.
Gisterochtend, doodziek en de nacht met de nodige hulp overleefd, was ik wel degelijk bewust van het feit dat het geluid van de brievenbus uitbleef: geen HD, geen artikel over het RaDa (lees Marius). Altijd wat met het HD! Maar na het klachtentelefoontje bleek ons proefabbonement al op.Uit schaamte over het te vroege oordeel gelijk een echt abbonement genomen. Gelukkig kocht mijn LASV het HD en kon ik, na mijn slaapje, HET artikel lezen. MOOIE foto! Ik wist echt niet dat je zo knap was.(kijkt u even peinzend in de verte, trek met uw wijsvinger, zo ja, even die rimpels glad,probeer een lachje…(klik)…nou, zo erg was het toch niet?!) GOED artikel! Klasse van RvS! Ben blij voor je en het komt je toe. En wat mij betreft mag je best iets minder in de marge vertoeven! Hup Hadee, doe er iets mee! Deze man kan een breed publiek,wekelijks, aan zich binden, gelijk, nee… meer nog dan Lennaert.
@Henk: je onderschat de tirannie van die jongens van United Photos; die bewuste pink moest per se zo op de foto. Het was niet aan mij om te vragen waarom en eerst werd ik nog naar de keuken gestuurd om ‘m te wassen met groene zeep.