Blogstress tast hart en bloedvaten aan en wellicht ook linker- en rechternier. De Pers schreef dinsdag over deze nieuwerwetse kwaal: de patiënten zijn webloggers op zoek naar inspiratie! Dagelijks de krochten der eigen ziel uitkammend en urenlang media-trawlend om een paar stroeve regeltjes af te scheiden en hun trouwe bezoekers te behagen.
Sukkels!
Waar hebben we het over? Ik had jullie vandaag warm willen maken voor de website www.foedraalsex.org (in oprichting maar nog niet opgericht, dus niet klikken resp. dubbelklikken, pas als het linkje op rood springt!), maar het komt er gewoon niet van wegens een snel oprukkend, logbreed front van actuele, eigensteedse onderwerpen. Ik noem maar wat, Charlotte uit de BNN donor-show is een stadgenote, stadgenoten!
En dan de Raaksrotonde! Die krijgt geen rode fietspaden, noch roze of paarse, wat zeg ik zegt wethouder Van Velzen: helemaal geen fietspaden. Het RaDa is er voor of tegen, maar er is nu geen gelegenheid om dit hier te onderbouwen, uit te diepen of in een breder perspectief te bezien.
Wat ook vandaag niet onaangestipt mag blijven: projectontwikkelaar Cobraspen (‘Houdt Haarlem in ere en blijft restaureren’) heeft aan de Dreef toch nog een paar Haarlemse panden opgespeurd die GEEN eigendom van Cobraspen zijn en die eenmaal, andermaal… gekocht. Hoe speel ik MONOPOLIE met een provinciehoofdstad?
PWN en Natuurmonumenten willen de zeereep ten noorden van Parnassia inkerven om op den duur de getijdenwerking terug te brengen in het Spaarne. Graag zouden wij fel stelling nemen en duchtig van leer trekken tegen het een en ander, deze of gene, namens velen met ons, maar ruimtegebrek belet…
Immers, luttele dagen nadat Coster van zijn voetstuk/uit de vaderlandse canon tuimelde (zie local hero), staat zijn beeld er vreemd uitgedost bij:
Blogger’s block?! Ammehoela! Allemaal zwak geleuter! En als alles tegenzit, is er toch ook altijd nog de excuus-foto, van een koddige kat in een etalage in de Vijfhoek of zo? Zo’n foto ligt hier klaar, heus, maar jullie houden hem nog even tegoed, beste Raarlemmers, evenals het verslag van de Dag van de Bouw** en de opening van een traiteur in de Kleverparkbuurt. Ik zit aan mijn woordtax.
Ach, weet je wat, ik ben ook de beroerdste niet…
Je haalt nogal wat overhoop Marius; inderdaad van bloggersstress geen sprake!
Over dat PWN, met dat inkerven (ik vermoed dat een inkerven een ven is dat via een slufter in verbinding met de open zee staat): wist jij dat die organisatie ook nog met een sterk moreel besef is opgezadeld? Dus ondanks dat gedoe met Cobraspen/Prins op het watertorenterrein aan de Zeeweg?
Ik ben vanwege opkomende onlustgevoelens jegens een bankdirecteur hier te lande in een proces van bankwisselen beland (moet je ook eens doen; een aanrader!).
Tot mijn niet geringe blijdschap krijg je op de PWN-site (“Mijn PWN”) ruimhartig de gelegenheid om zowel een andere bankrekening als een andere tenaamstelling in te vullen voor de automatische incassering van hun watergelden en dat wilde ik beide. Alleen moet je er dan wel rekening mee houden dat je een allengs bitser wordende zoetwaterdame via e-mail en daarna via telefoon op je dak krijgt. Wat hiervan wel de bedoeling moest zijn; dit kon helemaal niet xc3xa8n een andere tenaamstelling xc3xa8n een ander rekeningnummer. Protesteren hielp geenszins want ik kon bijvoorbeeld wel in een echtscheidingsprocedure liggen (huh?). Ondanks mijn supergeheime, door wachtwoorden en relatienummers beveiligde online-poging weigerde zij mij, al was het maar uit zelfbescherming, van dienst te zijn (of die zelfbescherming op haar dan wel op mij betrekking had, weet ik niet).
Ik wierp de waterfeeks nog voor de voeten dat het haar toch een rotzorg zou moeten zijn van welke rekening onder welke naam geld zou worden geïncasseerd voor haar water als zij het maar kreeg. Maar nee hoor; ik kon eventueel alles schriftelijk proberen te doen, voorzien van handtekeningen van mezelf en van mijn eega (plus kopie trouwakte?) en anders dus mooi niet.
En die lui gaan straks Rijnlands Zeereep doorsteken?
@O’geer: En hoe zou het nu zitten met de beroepssatisfactie van zo’n waterfeeks? Legt ze de telefoon voldaan neer nadat ze jou heeft afgepoeierd, of voelt ze ergens, heel diep, wellicht toch een begin van…
Ik denk inderdaad dat deze gefrustreerde Ondine na werktijd vilein lachend in haar feministische golf naar huis scheurt.