Reclamemakers worden steeds gehaaider in reclame maken voor reclame; er zijn reclameprijzen (de P.C. Hooftstraat Stiletto Run heeft er net een gewonnen in Cannes) en prijzen voor reclameprijzen. En andere sectoren helpen mee: momenteel is er in het Cobramuseum een tentoonstelling over reclame-uitingen als kunstobject, ‘De kunst van het verleiden’.
‘Goede reclame verleidt en lokt mensen naar winkelschappen, showrooms, websites en collectebussen, door te intrigeren, te boeien, te vermaken en door te raken.’
Even had ik een bang moment. Dat museum… zou toch niet…?! Op een holletje ging ik naar de Kleverparkweg. Maar gelukkig, hij stond nog gewoon op zijn plek, wervender en indringender dan alles wat gelauwerde campagne-artiesten de afgelopen decennia hebben bedacht aan visuele prikkels.
Geniaal in zijn eenvoud en appellerend aan ons primitiefste zintuig.
Als er ooit een RaDa reclameprijs wordt ingesteld gaat hij (geen wonder, want er is maar één genomineerde!) naar de onweerstaanbaar geurende openlucht grill van Veluwse poelier ‘t Haasje.
Zien jullie dat meisje daar, dat nu nog intens aan haar broek loopt te sjorren, haar gedachten overal, behalve bij het avondeten? Eerst loopt ze gewoon langs, zich van geen kip bewust, maar zeven meter verderop wordt ze (ik weet het zeker!) als aan een bungee-elastiek teruggetrokken naar de winkel, haar neus achterna, om watertandend vier kilo drumsticks, een soepkip en vijf gebraden haantjes te bestellen. En nog een paar vleugeltjes om ter plekke af te kluiven!
En zo vergaat het menigeen hier in de buurt! Kijk, zo maak je reclame!!!
.
Ik pleit voor een tweede kandidaat voor de “RaDa reclameprijs”. Postuum, want reeds jaren her maar blijvend in mijn geheugen gegrift als meest esthetische, minimalistische, etalage van groot Haarlem.
Ik heb het over de etalage in de Koningsstraat. Een broek waar wat draden uitstaken, links een naald. Gedrapeerd op een piëdestal, en daarvoor in het broeierigste Neonlicht, het mooiste Nederlandse reclamewoord dat ik ken “kunststoppage”.
Ik weet precies wat je bedoelt Henk: niet voorbij te komen die etalge! Menigeen, ik geeft toe; ikzelf voorop, viel ter plekke een gat in de broek om hem daar te laten stoppen. Waar kun je dankbaarder op je gat vallen dan in de Koningstraat? Overigens Marius, dat meisje dat aan haar broek sjort lijkt mij verdacht veel op een vrouw.
@Cees
Nee hoor; gezien de stand van haar linker arm, lijkt mij dat meisje haar rugzakje wat omhoog te duwen om hem af te kunnen doen, teneinde hem geheel en al met de door Marius vermelde watertandvictualiën te doen laten vullen. Trouwens wat is het demarcatiecriterium meisje – vrouw? Valt er van het werkwoord watertanden – hoe verbuig je dat – een zelfstandig naamwoord te maken?
@Cees: en het derde kippetje van rechts is eigenlijk een kuiken!
Ja, dat kan ik als rechtgeaarde vegetariër natuurlijk niet over mijn kant laten gaan : niet alleen het derde kippetje van rechts is een kuiken, het zijn allemaal kuikens! In een paar weken opgefokt tot dikke slachtrijpe kippen van wie de onvolgroeide pootjes het buitenproportionele gewicht niet kunnen dragen. Jaaahaaa, zo is het wel natuurlijk. Of vergis ik me en komen deze kippen uit het wild ? Dan neem ik alles terug. Hoe dan ook, tot mijn schande moet ik toegeven dat zelfs ik gebraden kippetjes lekker vind ruiken…
@Zet: Ja en als je toevallig houdt van moddervette, door McDonald’s burgerbatterijen in een paar maanden tijd opgefokte (ge)slacht(s)rijpe Amerikaanse dames met hun pootjes die het gewicht niet kunnen dragen, is het dan wel goed, mag het dan weer wel Zet? Hoewel ze natuurlijk (nog) niet aan het spit zitten en dus rauw zijn, ruiken ze bovendien minstens even lekker.
@Onwijsgeer : Maar Onwijsgeer : Alles mag ! En aan geslachtsrijpe Amerikaanse dames wiens pootjes het gewicht amper kunnen dragen is geen gebrek. Ook daar heeft McDonalds een belangrijke bijdrage aan geleverd.
Hxc3xaaxc3xaaxc3xaaxc3xaaxc3xaahhhhh, aaaahhhhh……..