Ga naar de inhoud

Kwestie van Stijl

In Utrecht passeerden we vanmiddag een winkeltje dat onze belangstelling wekte. In mijn geval niet vanwege de etalage, want daarin lagen band, garen, kant, kwastjes en biesjes, oftewel het soort frutsels en tutsels dat de huisdichteres verheugd doet uitroepen ‘Kijk, een fourniturenwinkeltje!’

Ze heeft iets met fournituren. Het woord fournituren schenkt haar steevast nieuw vertrouwen en optimisme, alsof je alle rampspoed des levens het hoofd kan bieden mits je over de juiste fournituren beschikt en dan is het natuurlijk handig als er van die winkeltjes bestaan.

Maar dit waren niet zomaar fournituren, gelet op het uithangbord.

 

Thuis had ik het winkeltje samen met Google in 0.04 seconden gevonden: Baars & van de Kerkhof (sinds 1977). Ze hebben behalve een uithangbord ook een website, die wordt gekenmerkt door een opvallende bescheidenheid.

Gutgut, nogal wiedes, hoor ik jullie denken: als je aan hoogmoedswaanzin lijdt, ga je niet in de passementerie. Nou, in Parijs ligt dat toch weer anders. Klik even mee naar de site van Verrier père et fils en kijk hoe ze de zaken daar aanpakken. Die nemen niemand minder dan Jacques Chirac in de arm om hun tierelantijntjes op te hemelen, en die kwijt zich in zijn beste Frans van zijn taak:

Signe de l’opulence, de l’ostentation et du raffinement, ornement même du pouvoir, présent à l’habit du roi, aux ornements du prêtre, à l’épaule de l’officier ou à la toilette de l’élégance, la passementerie est pourtant l’un des métiers les plus discrets et les plus humbles. Elle ne saurait, en effet, exister sans dépendre – pour mieux les exalter – des réalisations d’autres créateurs, couturiers, tapissiers, décorateurs, etc.

Ce mélange d’humilité et d’éclat, qui se manifeste dans les oeuvres autant que dans les techniques et les matières employées, des plus simples aux plus virtuoses, constitue, je crois, l’une des qualités les plus remarquables de ces métiers d’art que Paris aime à fêter tant ils semblent indissociables de son histoire et de rayonnement.

Hoezo band en garen? Het is maar net hoe je het brengt.

.

4 gedachten over “Kwestie van Stijl”

  1. Dat krijg je er nou van als je koningen onder de guillotine legt: Moeten burgemeesters slijmerige gastenboektekstjes schrijven in plaats van simpelweg zo’n kleurig bordje ‘hofleverancier’ op een gevel te laten schroeven.

  2. Ik denk trouwens dat zo’n nederige passementerie, zoals die uit die onbetrouwbare spitting image-kop van een Chirac die is gerold, toch van een iets andere orde is dan de typisch ouderwetse hollandse band- en garenwinkeltjes (die in Haarlem overigens verdwenen zijn; er is nog een heel fraaie in A’dam in de Wolvenstraat).

    Hollanders – “doe maar normaal dan doe je al gek genoeg” – lopen immers niet met subtiele versierseltjes op hun kledij, want dat is aanstellerig. Over uniformen moet je al helemaal niet beginnen hier.

  3. die tekst kan zo in het ‘ algemeen wereldtijdschrift voor financien, handel, nijverheid, kunsten en wetenschappen’

  4. @onwijsgeer: die in de wolvenstraat ken ik niet maar op de amsterdamse albert cuyp zit een g & b winkel waarvoor de borduurmoekes uit zundert met busladingen naar mokum komen. maar daar heb ik balkenende noch bos ooit over gehoord

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *