‘Te zien zijn een draaiende Brons bj. 1920, een Industrie bj. 1925, een Kromhout gloeikop bj. 1925, een oude Deutz, een Ruston bj. 1925, een Kubato bj 1960, een Bolnes bj. 1950. Statisch te zien zijn een opengewerkte Kromhout bj. 1960, een Deutz bj. 1906, een Samofa bj. 1953.’
Morgen, 29 sept. in het Zee- en Havenmuseum in IJmuiden. En ik kan er niet bij zijn!
Niet dat het een eenmalige kans is, ze hebben daar elke laatste zaterdag van de maand Mororendraaidag, maar toch… Eerlijk gezegd boeien vliegwielen en cilinders me bar weinig, het gaat meer om de sfeer die bij zulke gelegenheden hangt.
In Engeland fietste ik eens door een gehucht waar net zo’n ‘village fête’ bezig was en tussen de worteltaartkraampjes en de Morrisdancers hadden zich leden van (ik noem maar een dwarsstraat) de Royal Derbyshire Steam Engine Society geïnstalleerd. Op visserskrukjes, achter hun soepel draaiende, goed geoliede, blinkend gepoetste motortjes.
Mind you, geen enorme locomotieven of walsen. Formaat naaimachine en ze deden allemaal tuftuftuftuf… Aan één stuk door. Ze hoefden niet te klimmen of te graven of te accelereren, dat tuftuftuf was alles wat er van ze werd verwacht. En ze glommen om het hardst met hun eigenaars. En verloren, kansloos!
Want die mannen op hun stationaire krukjes straalden een genot en een gelukzaligheid uit, zo schaamteloos en intens dat alle discrete vergelijkingen mank gaan – bedenk zelf dus maar wat. En ik begrijp die mannen wel, want, mannen, hoe vaak gebeurt het nou dat je ALLES volmaakt onder controle hebt en dat ALLES perfect (tuftuftuf) loopt.
Geef toe!
.
Dat je “ALLES volmaakt onder controle hebt” in deze situatie valt nog te bezien. Om te voorkomen dat iedereen met behulp van een bak vette kolen en een hoop vuur ook nog eens op miniatuurschaal stoom moet maken, heeft men zo te zien op dat YouTube-filmpje gekozen voor een centrale aanmaak (zie slang gekoppeld aan machientje).
Dus dat hebben die mannen blijkbaar sowieso niet in eigen hand; als de hoofdstoker – die je volgens de nieuwe rk-leer ook best Allah mag noemen – staakt dan zijn de peren gaar (of juist niet natuurlijk). Helaas, zo vind ik zelf, want uit jouw beschrijving verwachtte ik zo’n miniatuur Cruquius-stoommachien met alles erop en eraan; een rokende schoorsteen een plas die het Haarlemmermeer moet voorstellen die geleeghwaterd moet worden etc. Maar het blijken echte high-tech gevallen die pas recentelijk zijn ontworpen door veel te slimme engineers.