Ik ben econobeet. Ik heb nooit één les economie gehad, er nooit één boek over gelezen en ik ben vastbesloten te bewijzen dat je daar ontzettend oud mee kunt worden.
Maar waar ik nou wel benieuwd naar ben: is er weleens onderzoek gedaan naar de economie der onverrichte diensten?
Gruttend en gravend in bureauladen (om mij moverende redenen, de beste redenen die ik ken), vond ik vanmiddag een adreswijziging waar ik ooit (acht jaar her?) 50 ouderwetse nedercenten voor moet hebben neergeteld.
Die ga ik niet meer gebruiken, evenmin als de briefkaart van dezelfde waarde. Voor jeugdige RaDa-lezertjes: een briefkaart is een ansichtkaart waar ze de afbeelding van afgehaald hebben.
Een Theater & Concertbon dateert van december 2001 en heeft een onbeperkte geldigheidsduur. Die ligt hier dus al zeven jaar te composteren en de volgende keer dat ik naar het toneel ga, vergeet ik ‘m geheid weer. De boekenbon van Boekhandel Bloemendaal à €10 is alleen daar inwisselbaar. Niks ten nadele van Boekhandel Bloemendaal, maar wanneer ik daar per ongeluk een keer ben, is die bon er nooit bij. Goede kans dat hij eeuwig ongebruikt blijft.
Ik neem aan dat ik daar niet de enige in ben. Op 90 graden gewassen strippenkaarten, half gebruikte treinabonnementen, niet volgeplakte zegeltjesboekjes…
Er is al voor afgerekend met zuurverdiend en ander geld. Het moet jaarlijks om honderden miljoenen gaan.
Is er een Keynes in de zaal?
.
Die postzegels – ook die van de adreswijziging – kun je overigens nog gebruiken, maar voor cadeaubonnen heb ik een nuttige tip: Geef elkaar alleen nog biljetten van 5, 10, 20 of 50 euro. Het is mij een raadsel waarom winkels als AKO, Bruna etc. nog steeds geen fraaie, door kunstenaars en striptekenaars ontworpen, envelopjes voor deze overal inwisselbare cadeaubonnen verkopen.
De fiscus zal ongetwijfeld onderzoek doen naar de mate waarin het verschijnsel zich voordoet. Denk daarbij niet alleen aan cadeaubonnen die nooit worden versilverd, maar bijvoorbeeld ook aan zegeltjes die worden verkocht en dan hun verdere bestaan doorbrengen in een keukenla of zo. Voor de verkopers van die bonnen is dat winst. Waarover dus belasting moet worden afgedragen. Voor zover mij bekend bestaan daarvoor de bijzondere woorden bonnen- en zegelverlieswinst.
Maar beste Marius,
Stap op je fiets, waag je door kleurige herfstbladeren naar de duinen en koop een leuk boek of een toegangskaartje voor het onvolprezen Literatuur in de duinen. Vanaf Lautje ben je er in een kwartier.
Op het programma staan Dolf Jansen, Arthur Japin en Lodewijk Wiener. En vergeet niet dat Ted van Lieshout iets leuks gaat doen voor iedereen met een kinderlijke invalshoek. Dus, tot binnenkort?
@Inge: je hebt gelijk, het gaat deze week gebeuren!
@Franz: ‘Zegelverlieswinst’! Voor zulke woorden is de RaDaReDa altijd dankbaar!
denk ook, net als in ‘ bij uil thuis’ aan de stompjes potlood die zo kort geworden zijn dat niemand er meer mee kan schrijven. jaspers qualificeert zich hier even als een groot econoom die de hele theorie van markt en prijs op zijn kop zet. het verschil tussen een wel en niet verrichte / geleverde dienst is niet eens te meten in een halflege bus met als pendant een halfverbruikte strippenkaart die in een zak is blijven zitten van een kledingstuk dat direct en ongewassen naar afrika is verscheept. ik bedoel maar.
@franz: dus ik mag alle niet geplakte zegeltjes uit de keukenla aftrekken van MIJN INKOMEN over 2007?? Dan kan ik met pensioen, joepie….
En op advies van Inge stapt Marius deze week op de fiets, koopt een toegangskaartje voor Literatuur in de duinen en vraagt over vijf jaar in ditzelfde weblog “ra, ra, ra, wie weet er wat ik onderin in mijn bureaulade heb gevonden?”
Nog een serieus advies: de toegangskaartjes van Literatuur in de duinen kosten precies Euro 10,– en de presentatie worden gehouden bij Boekhandel Bloemendaal, dus vergeet je boekenbon niet.
Stille reserves
De waarde van de bezittingen van jou bureaula is opgenomen in de balans. Deze waarde is gebaseerd op de historische kostprijs: de oorspronkelijke aanschafwaarde minus afschrijvingen.
In de praktijk kan de werkelijke waarde van bezittingen anders zijn. Als de werkelijke waarde lager is dan de boekwaarde moet de boekwaarde via een eenmalige afschrijving worden aangepast.
De waarde kan ook hoger zijn. Dit komt bijvoorbeeld vaak voor bij oude postzegels. Is de waarde hoger, dan wordt de boekwaarde níet aangepast. Het verschil tussen de werkelijke waarde en de boekwaarde is dan een “stille reserve”.
De stille reserves worden in de begroting en de jaarrekening wel zichtbaar gemaakt, namelijk in de paragraaf over het weerstandsvermogen.
@ h.sloos: of horen mijn zegeltjes bij mijn stille reserves? dat is nog deftiger dan met pensioen kunnen.
Was ik er maar nooit over begonnen. Het begint een obsessie te worden; vanochtend vond ik twee consumptiebonnen van Cicero in één jasje, en in een ander drie fiches van Tivoli in Utrecht. De oogst van één weekend. Samen €10 waard (en ik neem aan dat de prijs in dit geval NIET stijgt met de jaren).
Voor wie wil weten hoe het afliep:
Vandaag kwam Marius niet op de fiets, maar lopend door de oktoberzon, naar Bloemendaal. Keek langdurig rond. Vermaakte zich over een mevrouw, die verzuchtte dat het haar weer gelukt was iets te kopen voor haar al met spullen overladen kleinkinderen, rekende af met een zeer bekend ogende boekenbon en gaf mij, de boekhandelaar notabene, een prachtige dichtbundel kado. Waarvoor nog maar een keer DANK.