De springerige jongeman in het rode jack liep al een tijdje onwennig door de Marokkaanse winkel aan de Botermarkt. Hij overlegde druk met zijn vriendin over artikelen die hij niet kende en schuwde het experiment niet. Nu stond hij met zijn mandje naast mij voor de slagerstoonbank.
“Wat is dat?” vroeg hij en wees op iets waar nog niet zo lang geleden veertjes en een snaveltje aan hadden gezeten. “Is dat kwartel?”
“I’ doov,” zei de jongen met zijn vriendelijkste glimlach.
Twee autochtone hoofden deden multiple choice (In de doos? Is dood?) en kwamen uit bij hetzelfde:
“Doof?” Hij vroeg het op neutrale toon en kreeg een ernstig knikje terug. In míjn keel kriebelden drie grapjes tegelijk.
“Een dove kwartel?”
De slagersjongen bespeurde onze binnenpretjes. De goedbedoelde toelichting dat ‘zo doof als een kwartel’ een Nederlands gezegde was, maakte het er niet duidelijker op. Even stonden we daar gedrieën nogal hulpeloos te kijken, tot hij navraag besloot te doen bij een oudere collega die achter hem met lappen vlees in de weer was.
“Ja hoor, is doiv,” riep die zonder een spoor van twijfel.
Zie je wel, toch doov, dacht de winkeljongen.
Ah… duif, dacht ik.
Ah… duif, dacht de man in het rode jack en informeerde grinnikend bij zijn vriendin of ze daar een recept voor had.
.
Leuk en herkenbaar. Ook ik doe regelmatig boodschappen daar. Vind het een bijzonder prettige winkel, mede door het personeel.
Nu ik niet meer binnen de grachtengordel woon, maar nu in het hoge noorden, mis ik metname ook deze winkel. (Hoewel ik nog steeds mijn brood koop in de “Heerlijkheid’!)Maar de ‘beste groenteman van Nederland’ bleek notabene in de Maasstraat (H’lemNrd)te zitten met er schuin tegenover (Vergierdeweg) een Turkse salade/balletjes-gehakt-etc-zaak waar je je vingers bij aflikt! Zou het toch nog wat worden met ‘Noord’?