Presentatie Haarlem Cultuuragenda

Geachte aanwezigen,

Ik sta hier, zoals u ziet, maar wat u niet ziet, zoals ik hier sta, zijn de moeizame afwegingen (van praktische en principiële aard) die voorafgingen aan mijn uiteindelijke beslissing OM hier te gaan staan zoals ik hier sta, om precies te zijn, om hier te staan namens de PAVOHOVAHA (onthoud die naam!).

PAVOHOVAHA***staat voor Partij voor het Onnut van het Algemeen, en ik vertegenwoordig de partij hier in mijn hoedanigheid van voorzitter, penningmeester, partij-ideoloog, lijstduwer en lijsttrekker.

Als u ons niet kent, het zij u vergeven: de PAVOHOVAHA is de partij met verreweg het laagste profiel van Nederland; wij schuwen mediahypes en publiciteitscampagnes en verfoeien felle verkiezingsretoriek. Onder ideale omstandigheden leidt de partij een sluimerend bestaan.

Onze verkiesbare kandidaten ambiëren weliswaar een plek op het het pluche, maar dan voornamelijk om ongestoord te knikkebollen tijdens de algemene beschouwingen. En gelukkig hebben wij een achterban die dat kan billijken: volgens onderzoek van Maurice de Hond kunnen wij bogen op 97% slapende leden.

Sedert jaar en dag strijdt de PAVOHOVAHA met verve (en soms met iets minder verve) voor ons enige speerpunt, het universele recht op laksheid en ledigheid voor alle bevolkingsgroepen.

De PAVOHOVAHA (onthoud die naam) is een partij van bonvivants en levenskunstenaars. Onze leden ritselen puur voor hun genoegen met hun schoenen door goudgele herfstbladeren, maken als het zo uitkomt een risotto met zelfgeplukte bospaddenstoelen of dommelen lekker weg in het zonnetje tijdens de tweede verlenging van een cricketmatch. Wij staan voor de drie O’s, ontspanning, onthaasting en onbekommerdheid.

Wat een schril contrast met de gevestigde politiek, zoals wij die helaas kennen in dit land! De gevestigde politiek, die zich al sedert de jaren zeventig beijvert voor het steeds verder opjagen van het levenstempo, en het tot ongezonde hoogte opvoeren van werkdruk, sociale druk, morele druk, filedruk en gemiddelde bloeddruk.

De PAVOHOVAHA heeft een broertje dood aan alle vormen van druk, met uitzondering van de gouden handdruk. Vandaar ook onze slogan voor de eerstvolgende en alle daaropvolgende verkiezingen: DE DRUK MOET VAN DE KETEL!

Dat wij als partij geen spoken zien, bleek uit een recent krantenbericht. Veel GSM-gebruikers blijken te lijden aan ‘fantoomvibraties’. Zoals patiënten na een amputatie ‘fantoompijn’ kunnen ervaren in een ontbrekend lichaamsdeel, dus voorbij het stompje, voelen sommige mensen in de twintigste eeuw… wat zegt u? Sjonge, wat vliegt de tijd… voelen sommige mensen zich in de eenentwintigste eeuw, als ze hun mobieltje even niet bij zich hebben, dermate ‘onthand’ dat zij fantoomtrillingen voelen.

Onthoudingsverschijnselen door het gemis van een telefoon! Het moet toch niet gekker worden in dit land. Het is dat onze partijstatuten het verbieden, anders had de PAVOHOVAHA n.a.v. dit bericht zeker opgeroepen tot een spoeddebat.

Enfin, na deze noodzakelijke preambule, begrijpt u wellicht mijn korzelige reactie toen ik onlangs de uitnodiging ontving hier vanavond in Boekhandel de Vries het partijstandpunt inzake agenda’s toe te lichten.

De PAVOHOVAHA verafschuwt agenda’s!!!! In een grijs verleden lanceerden wij al de verkiezingsleuze LEVE HET NU, DE TOEKOMST KAN WACHTEN!

Zelf bezit ik niet eens een agenda. Als ik dringend iets moet onthouden, volstaat dit … een knoop in de zakdoek.

Niettemin, toen Aart van der Mark mij slinks een exemplaar toestopte, kon ik het niet nalaten er even in te bladeren. Dat het een CULTUUR-agenda betrof, stemde mij al ietwat milder. Onze leden verpozen graag in musea en galerieën, vandaar. En ik beweer niet dat je ze er midden in de nacht wákker voor mag maken, maar een adagio of een lome serenade weten zij donders goed te waarderen.

Wat mij echter definitief over de streep trok, was het eerste gedicht van Sylvia Hubers waar mijn oog op viel. Bij de maand februari stokte mij bijkans de adem.

‘Ik lag op mijn buik tegen de aarde…

Zelden werd het gedachtegoed van mijn partij (onthoud die naam!) zo treffend, zo indringend vertolkt als in dit geïnspireerde gedicht, dat het verdient integraal te worden voorgelezen.

‘Ik lag op mijn buik tegen de aarde…’

À propos, onderzoek door Maurice de Hond heeft uitgewezen dat het voorlezen van poëzie door politici het aantal voorkeurstemmen minstens halveert, maar dat is een risico dat ik voor lief neem.

Ik lag op mijn buik tegen de aarde
beestjes weg te jagen van de bloemen
vlakbij mijn borst.

Er had van alles kunnen gebeuren
een vliegtuig kon landen
een boom kon verjaren
een groep bejaarden kon worden gelucht.

Maar er kwam een oud vrouwtje
op een ezel met een deken over haar
benen over het bospad voorbij.

Zij zag mij en groette
zij zag mij en groette.

Alsof het de gewoonste zaak van de wereld
was, alsof zij bloemen plukte
alsof zij eeuwenlang achter een boom had gewacht

Onderzoek door Maurice de Hond heeft uitgewezen dat het uitspellen van de moraal van een gedicht gelijk staat aan politieke zelfmoord. Maar waarom zou ik? Ik neem aan dat u begrijpt waarom ik mijn aanvankelijke scepsis over de HCA 2008 liet varen. Dit is een Agenda in de GEEST van de Pavohovaha.

Bij dezen neem ik dan ook gaarne een optie op 350 gesigneerde exemplaren van de Haarlem Cultuur Agenda, die ik voornemens ben uit te delen op ons aanstaande partijcongres, dat (onder voorbehoud) gepland staat – en u begrijpt dat ik hier een slag om de arm houd – tussen uiterlijk de tweede helft van 2008 en (ijs en weder dienende) de laatste helft van 2012.

Indien u, de PAVOHOVAHA kennende, liever het zekere voor het onzekere neemt, schaf dan vandaag hier bij de kassa van de Kennemer Boekhandel nog uw exemplaar aan. Daar valt wat voor te zeggen.

DE TOEKOMST KAN WACHTEN!

 

*** Zie ook de desbetreffende RaDa-categorie

.