“Nee, ik ga vanavond kroegen!” riep het meisje nog net voordat de treindeuren werden gesloten.
‘Kroegen’? Ik kende het niet, maar ik vind het wel een aanwinst.
Net zoals ik blij was toen ik (dat is al lang geleden) een vrouw hoorde zeggen dat ze op zaterdagavond niks bijzonders had gedaan, “gewoon, lekker gebankt en gebuisd”. ‘Kerken’ schijnt oud te zijn als werkwoord, maar is bij mij (ex-RK) toch altijd goed voor een twinkeling. En mijn moeder ging vroeger (voordat ‘shoppen’ in zwang raakte) graag een middagje ‘statten’ (of stadten?).
Hoogste tijd nu om te kunstlijnen / te kerken.
Om in de stemming te komen deze publiciteitsfoto met een geniaal schilderij van Piet Zwaanswijk uit het Jan en Piet Museum (Dijkstraat 10).
Dat schilderij doet mij onwillekeurig denken aan
“De eerste Amsterdamse Hondenportrettenfabriek”.
http://home.planet.nl/~korvemak/
Ik kan mij nog goed herinneren dat de Amsterdamse metro volgeplakt werd met op industriële schaal vervaardigde hondenportretten ;-).
De ‘spellingscontroller’ is voor mij de enige weg om nog een beetje Nederlands op het papier te krijgen. Marius, heb jij (en Gerrie Hondius) geen spellingcontroller op je PC? : het is STATTEN!
Overigens heeft Gerrie aan de opening van de Kunstlijn (zie Hondiusland) niets gemist; het was armzalig. ‘Kunst op tafel’ (en niet om te eten zoals Gerrie ervaarde, zij zal de kunst van het lijnen eigen moeten maken of het bij kunstlijnen moeten houden!)ipv aan de muur, het was een rommeltje. En dan nog 2 warrige dichters die ernstig aan het schreeuwen waren hetgeen voor mij en een paar anderen reden was de drankmunt in te leveren en voortijdig het Vispand te verlaten. Hoewel wij nauwelijks tijd wisten vrij te maken hebben we toch het afscheidsconcert van Gescheiden afval bijgewoond bij de Kunstuitleen én kochten we nog een kunstje, van glas en wel lief.