Mijn vrouw begrijpt mijn fobieën niet. En het zijn er maar twee! De ene is… nee, jullie hoeven niet ALLES te weten en de andere is dat ik vergeten ben Sint Maartensnoep in te slaan en dat zodra de duisternis valt drommen lampiondragers oprukken naar de voordeur…
Gisteren waren we vergeten Sint Maartensnoep in te slaan en toen ik dat vlak na winkelsluitingstijd bedacht, sprak de huisdichteres op kalmerende toon: “Maar we hebben nog twee pakjes Bio Rosino’s…”
Ik verloor mijn zelfbeheersing. Het zweet brak me uit, duizend duizelingen duizelden door elkaar, alles wat hypo- moest zijn werd hyper en omgekeerd…
Want dat is mijn nachtmerrie: die lampiondragers verstoppen de straat, heffen hun vervloekte liedjes aan, de deurbel snerpt en ik moet ze trakteren op een verschrompeld mandarijntje, een paar Sun Maid rozijnen, de laatste gedroogde abrikozen, steeds dunnere schijfjes peer en als ook de augurken en zilveruitjes ten slotte op zijn, is het moment van de lynchpartij aangebroken…
(Wat die kinderen eigenlijk veel leuker vinden.)
.
Lieve Marius en Sylvia, dat is toch geen probleem. Je gaat gewoon naar de winkel die op zondag open is. Mij kun je straks wel verwachten en als ik dan heel mooi heb gezongen, wil ik wel een lekker stuk snoep. En als je dat niet wil geven dan moet ik mijn grote broer bellen die dan met zijn vriendjes langskomt. Ze mogen jou niet lynchen van mijn papa, maar ze hebben wel hele leuke andere plannetje. Tot zo als het weer droog is.
Emilia
Ik ben net weer terug van het ‘St. Maartenlopen’. Mijn kinderen wilden in hun oude buurt lopen. Ik heb alle lege potten uit alle kastjes moeten gebruiken om het snoep te kunnen bergen. Mijn oudste klaagt nu over maagpijn en de jongste slaat hem momenteel, door suikerkoorts bevangen,op zijn hoofd. Hoera, het seizoen is weer begonnen !! Ik stuurde ze overigens nog naar jullie adres (het is tenslotte om de hoek )in de hoop op een augurk, voor de balans, maar dat zagen zij niet zitten.