Ga naar de inhoud

Winkeldagboek 2

Enige tijd geleden publiceerde Margot Klompmaker in Grote broer het HD een mooie, van weemoed doortrokken artikelenreeks over Haarlemse antiquariaten.

Ik moet bekennen dat ik zelf weinig doe om de branche de steunen; ik koop mijn boeken liever vers en ik ben meer zoekmaker dan verzamelaar. Het enige antiquariaat waar ik (in het kielzog van de huisdichteres) weleens kom is Hinderickx en Winderickx in Utrecht.

In 2003 publiceerden de beide eigenaren het onderhoudende en vaak hilarische Winkeldagboek, dat op 1 december bij de viering van het 25-jarig bestaan van de zaak een waardig vervolg kreeg: Oude Gracht 234.

De thema’s komen onvermijdelijk overeen: cultuurpessimisme (de ontlezing), misantropie (waarbij vooral de snuffelaars in de ééneurobakken het moeten ontgelden), sluimerende literaire ambities en gemiste carrièrekansen, neringdoendengefoeter over tegenvallende omzet, communicatiemiddelen die de aard van het werk veranderen en – door het hele dagboek gesprenkeld – de maffe vragen van de klanten: “Heeft u ook boeken over de gloeilamp vóór Edison?”

Door de dagboeken heen loopt het verhaal van een vriendschap en een loyale samenwerking die soms danig op de proef wordt gesteld door de eentonigheid van het winkelbestaan en de botsende karakters van de ‘kompanen’. Dan ergert de ‘neurotische perfectionist’ René zich wild aan de ‘neurotische imperfectionist’ Hans. In het tweede deel werpt de drankverslaving van de laatste een donkere schaduw en onwillekeurig hoopte ik al lezend (en dat pleit voor het boek!) op een soort ontknoping, een epifanie of een beslissende confrontatie tussen de mannen. Die blijft uit, zoals ik natuurlijk al wist.

Wat mij betreft is het wachten op deel drie, of (dit alleen voor Haarlemmers, de antiquaren zullen gruwen van het idee) de toneelbewerking door Het Volk, een gezelschap dat uitstekend raad weet met dit soort claustrofobische uitgangssituaties.

.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *