Ga naar de inhoud

Ik ga dood

“Ik ga DOOD!!!!!!” kermde het meisje op spoor 3a tegen haar vriendinnen. Er was niets aan haar te zien, op een rood neusje na.

Er kwam een jongen op het groepje afwankelen. “Ik ga DOOD!!!” bracht hij amechtig uit en trok met zijn laatste krachten een dikke wollen muts verder over zijn oren.

De volgende die zich bij hen aansloot ging ook al dood.

Ah… Ik begreep dat ze het koud hadden. Aanstellers, dacht ik eerst. Papkindjes! Zwakkelingen! Mietjes! Minder dan twee graden vorst, nog geen vliesje ijs op de grachten, waar hebben we het over?

Of denk ik er te licht over? Als veteraan van Nova Zembla de winter van 1963 heb ik misschien makkelijk praten.

*Plaatje gepikt van Haarlem Weer

5 gedachten over “Ik ga dood”

  1. De rillingen liepen even over mijn rug toen ik vanmorgen de jongedame de autoruiten zag openkrabben: 5 cm blote rug mét tatoeage. Maar de smienten, eenden en meerkoeten hadden nog steeds een beetje ijsvrij water onder de brug aan de rand van de Hekslootpolder. Nee, bijvoeren hoeft nog niet zoals in ’63 spontaan en massaal werd gedaan door de bevolking.

  2. Ja, die winter van ’63! Ik herinner mij dat ik op het strand van Zandvoort heb geklauterd tussen hele grote blokken ijs die daar lagen (ze waren veel groter dan ikzelf met m’n 8 jaar).

  3. De tuindeuren konden bij ons in die winter een paar weken lang niet open vanwege een anderhalve meter hoog stuifsneeuwduin en -@Z – ook de Berezina was dichtgevroren, waardoor de Nederlandse pontoniers tijdens de veldtocht op Moskou in de kazerne mochten blijven.

  4. @ Harrie : O ja, nu weet ik het weer. De Berezina….ver voordat het een energieboot werd….

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *