‘Mijn kleinzoon kan nog zonder bijgedachten van de dierentuin genieten’, las ik bij Frits Abrahams (NRC, 24-12-’07).
Hoe benijdenswaardig klonk dat ineens, toen ik erover nadacht. Genieten zonder bijgedachten.
Gisteren zag ik in een oud zwartwit fotoalbum zes vrolijke jonge mensen op vakantie onder een parasol zitten. Alle zes lurkten ze aan een onschadelijke sigaret, vol overgave. In Dickens’ vroege werk (The Pickwick Papers) kwam nog zorgeloze dronkenschap voor, zonder schuldgevoel. Nu is dronkenschap in het beste geval een poging om hinderlijke bijgedachten tijdelijk op non-actief te stellen.
Wat een bijdenkers zijn we geworden!
Altijd als iets lekker of leuk dreigt te worden, smiespelt een klein opdringerig, uitleggerig Volkskrantredacteurtje iets in je oor over ethische of morele bezwaren, milieuaspecten en gezondheidsrisico’s. Hij neemt nooit eens vrij. Redacteur Bijman kan over alles een supplement vullen: de runderrollade, vliegvakanties, de nijlgans, ontwikkelingshulp, snoep, vuurwerk, zonnebaden, Wagner, seks met of zonder dieren, 160 rijden op de snelweg, de Kerstzang, de Kerstboom… Kerst is het hoogtepunt van het bijgedachtenjaar.
Als de psychofarmaceutische industrie een bijgedachtenremmer uitvindt, zal ik die graag slikken. Dat wil zeggen, als hij geen bijwerkingen heeft.
.
Deze zomer zat ik in een vliegtuig met asbakjes, niet dat er gerookt mocht worden maar toch. Begin dit jaar in de trein van Munchen naar Venetië stak een dame een sigaret op, het mocht. Weemoedig dacht ik terug aan vliegtochten met sigaren en whisky, from the house off course.
Je leest de Volkskrant niet eens.
@P.C. Hubers: Gelukkig weet ik dat ik een potje (slagroom) bij je kan breken.