Ga naar de inhoud

Talenwonder?

“Dan moet zo’n hond maar net kunnen lezen”, merkte de huisdichteres op.

“En toevallig Engels kennen”, voegde ik eraan toe.

Ook voor honden worden de functieeisen kennelijk steeds hoger.

 P.S. Van Willemien kwam deze toegift:

 

11 gedachten over “Talenwonder?”

  1. En een hond moet een soortgenoot herkennen in de gefiguurzaagde afbeelding waar je ook op kan zchrijven: ‘dit is geen hond’. Trouwens, het opschrift is Spaans, vriend

  2. Maar dat niemand nog heeft begrepen waar dit bord werkelijk over gaat ! Het is een aanklacht tegen het aan bomen ophangen van afgedankte renhonden in de bossen van Spanje ! Goed initiatief, laten we hopen dat dit bord de wrede mens tot nadenken stemt…

  3. No is a very old form of traditional Japanese theater with its origins in the 14th century. The actors of No plays wear masks. They speak and sing in a very monotonous way, accompanied by a chorus and traditional music instruments. The No stage is usually located outdoors and has a roof supported by four columns.

  4. John F. Broekhuis

    Hier ligt weer een mooie taak voor het Ampzing genootschap.
    En als je de engelse (honden)lijn doortrekt is het een dog en dat is omgekeerd weer god.
    Dan is god eigenlijk een omgekeerde hond.
    Voor chien ligt dat weer heel anders.
    Maar daar weet Sarkozy wel een Bruni aan te passen. En de Brunni is weer een berg bij Luzern. En daar weet Ziggy weer alles van…

  5. Wát een moeilijke talenbrij hierboven. bekijk het nou even gewoon voor wat het is: een beeld van een poepende hond, die dat niet mag doen, daar. Dat is de boodschap voor het baasje. Die hond, want dat zijn toch van die alleskunnendelerende slaafse wezens, kun je alles aanleren, ook een nó, linguistisch of tonáál. Doe dat dan gewoon.
    Klaar!

  6. @F. Broekhuis:
    ‘No’ is ‘zijn’ maar dan omgekeerd (Oud-Grieks voor ‘zijn’ is ‘(to)on’, wat je in het woord ontologie tegen komt). Omgekeerd zijn wordt in o.a. Nieuw Zeeland gepraktiseerd, waar je dergelijke borden ook tegenkomt maar dan op z’n kop.

  7. Een hond, de beeldtaal wel machtig, loopt daar langs en denkt: hier moet het dus. Hier willen ze dat ik het doe. Hij (altijd een hij) gaat er naast zitten, doet zijn behoefte en denkt dat hij het helemaal goed doet.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *