Vier voluptueuze vrouwen met feestelijke boezems, anabool gestimuleerde jumbokuiten en knoestige knotsknieën die in laag uitgesneden koraalrode zomerkledij door een kaal sneeuwlandschap met machtige slagen frontaal op je af schaatsen…
Kom daar eens om in deze tijd van hongerlijners, out of competition dopingcontroles, de opwarming van de aarde en aerodynamische lycra schaatsleggings!
Ik had dus alle reden om stil te staan bij die etalage in de Barrevoetestraat. En breed te grijnzen. En naar binnen te gaan. En een tijdje rond te koekeloeren bij de tentoonstelling en nog breder te grijnzen. In een opwelling kocht ik zelfs het boek van schilderes Christine Peursum (een stadgenote, stadgenoten! – en echtgenote van Hannes Kuiper).
Terwijl ik me in de Portretwinkel vergaapte aan Peursums roeiende, plonzende, stoeiende, dansende Gratiën (term van haarzelf), zag ik hoe diverse mensen buiten de boodschappentas even op de grond plaatsten, de kopgroep in zich opnamen en meestal brak er dan net als bij mij een lach door. Dus als jullie morgen in de buurt zijn…
Om vast in de stemming te komen: op de Christines website staat een gulle selectie uit haar werk.
.
Ik zie er geen been in op te merken dat waar vier vrouwen schaatsen om een been… Is een vijfde er mee heen? Ik bedoel. ik tel vier vrouwen met in totaal zeven dikke benen.
Verder vermoed ik dat deze scene zich aan het einde van de kleine ijstijd afspeelt (rond 1890) aangezien het ijs behoorlijk dik moet zijn geweest.
Ehm… Barrevoetestraat?
@joost: Komt door luiheid mijnerzijds en bemoeizucht van Google. Eerst dacht ik dat het Barrevoetsstraat was. Ter controle even bij Google ingetypt. Ik kreeg de wedervraag of ik niet in de war was met Barrevoetstraat = meer dan 500 ‘hits’. Dat leek me voldoende bewijs. (Barrevoetestraat krijgt er meer dan 3500.)