“Nee, nee, nee!”
Nee, paardenslager Wisker (want die is het) heeft geen vertaling gemaakt van Rehab:
[‘Ze vinden dat ik moet ontwennen,
Maar ik zei ‘Nee, nee, nee!”]
Wisker heet het overdikke Zeeuwse knollen, die (vandaar zijn hartenkreet) volstrekt ongeschikt zijn om tot stooflap te worden verwerkt. Dat vlees is tranerig en te vet, vertelt hij aan Marjoleine de Vos (NRC, 23-2-’08), die in haar culinaire rubriek de onverschrokkenheid toont die sommige critici in haar poëzie missen, en overal dapper op afstapt.
Deze keer is ze in onze eigen Cronjéstraat, waar Henk Wisker (het RaDa bezocht hem al eens toen hij een paardengrammy of slagersoscar had gewonnen) zijn lappenstoofvlees verkoopt. Afkomstig van gesneefde achterneefjes van Quicksilver S en Henry Buitenzorg en andere renpaarden.
Het vlees (‘stoofkarwij’) is vrij vet (het vet is geler naarmate een paard meer in de wei heeft gelopen) en het moet vijf à zes uur stoven; daar zijn nog maar weinig moderne mensen voor te porren en dus wordt het voor ze gedaan in de slagerij.
Vijf à zes uur… Vijf à zes uur… Ik weet niet wat het is, beste Raarlemmers, ik doe geen harde belofte, maar laat ik het zo zeggen, ik rúik dat vlees al sinds ik dat las, mijn geestesoog ziet het al sudderen en … ik houd jullie op de hoogte.
.
Enig speurwerk leverde op dat Peter Wisker sponsor is van de stichting ‘nakoersen’. Een site voor en door liefhebbers van de drafsport.
Ik vraag me af hoe de familie Wisker die races volgt.
Lijkt mij toch eerder dat drafpaarden zoals die Jojo Buitenzorg zoals de meeste atleten te taai zijn om te hachelen. Ik heb trouwens een tijdje geleden met een paar Haarlemmers “een stukske paardenvleesch” in een speciaal op paardenvlees ingericht restaurant in het Brusselse gegeten teneinde een landelijk bekend vreetmamagzine een verslagske te doen toekomen. Beetje zoetig smaakt het, maar zelfs indien afkomstig van een gewone boerenkarhengst, is het verrukkelijk mals en je hebt over het algemeen ook geen last van Britten in een etablissement dat paard serveert.
paardelappen, paardenbiefstuk, paardenrookvlees, daar maak je geen vrienden mee jaspers. maar het zij je vergeven.
Struisvogelgehakt…dat is wat er in mij opkomt bij het lezen van dit stuk ‘Jaspers’.
Wat jij hebt bij de sudderlap (hetgeen ik mij levendig kan voorstellen) dat heb ik met het struisvogelgehakt. Struisvogelvlees heeft een laag cholesterol- en vetgehalte, een behoorlijk proteïnegehalte en bevat weinig calorieën. Na struise omzwevingen via Curacao en België kwamen we bij de Boerderij de Monnikenwerve in Sluis; leuke mensen, geinige dieren en de producten natuurlijk. (www.destruisvogel.nl)Bij navraag hebben weinig slagers dit vlees vers (meestal wel in de vriezer) en al helemaal niet het gehakt. Moest maar eens vaker naar Zeeuws-Vlaanderen voor een dagje uit, kan ik direct weer wat vlees inslaan. Moet er iets dieper voor in de buidel tasten(van struisvogelleer natuurlijk) maar dan heb je ook wat!