Het EK synchroonzwemmen was mij geheel ontgaan, tot ik maandag de krantenfoto zag van zestien wemelende Spaanse benen (= tachtig Spaanse tenen) in Eindhovens chloorwater.
Vanochtend in de rimpelloze Schotersingel gleden twee zwanen kalm zij aan zij. Gelijktijdig richtten ze zich op, spreidden theatraal hun vleugels, klapperden driemaal, dreven verder, negen de koppen sierlijk naar elkaar voor een kuis kusje, dompelden de hals helemaal onder en kwamen precies gelijk weer boven. Tot besluit van hun duet streken ze – nog steeds in spiegelbeeld – nuffig hun borstveertjes glad, als in afwachting van mijn applaus.
Ik heb het voor de zekerheid nog even gecontroleerd: ze droegen geen mal klemmetje op hun snavel.
P.S. Vandaag aten ze synchroon gras
.
Ongetwijfeld was er van knobbelzwanen sprake en die hebben wel degelijk zo’n mal klemmetje boven op hun snavel. Alleen is dat heel slim verpakt in een zwart knobbeltje bovenop hun snavel. Dit in tegenstelling tot de wilde zwaan die je in afgelegen gebieden van de Waterleidingduinen wel eens tegenkomt.
Zie je wel, ik had je met nieuwjaar (‘magisch denken’) bijzondere waarnemingen voorspeld 🙂
‘Wemelende benen…’… Brrrr…