Verloren generatie

Het spookbeeld van tweehonderd naar kennis smachtende 12-jarigen, schooiend, smekend, met groepjes lotgenoten vergeefs van noodgebouw naar noodgebouw strompelend met in hun rugzak niets dan een leeg plastic broodtrommeltje, een uitlotingsbewijs van het Stedelijk Gymnasium of het Mendelcollege en een citoscore variërend van 549 tot 550 – kan het nog worden afgewend?

Morgen (donderdag) is het door het CDA aangevraagde interpellatiedebat, waar de verantwoordelijke wethouder zal verklaren dat zijn bevoegdheid helaas niet tot over de gemeentegrenzen reikt (d.w.z. ‘tot in de kloostergangen van Hageveld), dat de regels van het convenant duidelijk waren en dat hem door menigeen een MACHT wordt toegedicht die hij bijzonder graag zou hebben (en liefst nog veel meer!) maar in werkelijkheid niet bezit.

Vooruitlopend daarop durft het RaDa te stellen dat de lotingsprocedure van de middelbare scholen veel te wensen overlaat. Veel durf is daar niet voor nodig, want ieder wel- en onweldenkend mens vindt het. Knoeiwerk, geklungel, gestoethaspel.

Al die ouders die ‘voor de hoofdprijs gingen’, zoals een van hen het noemt, en die nu (amper gerecupereerd van een fysiek en emotioneel allesvergende tour langs de open dagen en hun uitputtende studie van inspectierapporten en kwaliteitskaarten) toch de poedelprijs krijgen, hebben beslist recht van spreken. En spreken doen ze!

De lezersbrieven in Grote Broer het HD zijn voer voor sociologen. De Haarlemse bourgeoisie verzorgt een gratis peepshow met in de hoofdrol de eigen psyche. De transparante sluier van redelijkheid wordt al na enkele zinnen zonder gêne afgegooid en we zien full frontal hystericism.

‘Hoe zal het de leerling vergaan, die buiten zijn wil om op een school wordt geplaatst (die hij/zij nog nooit heeft gezien op een open dag, want er zijn zoveel scholen in de directe omgeving, die in aanmerking komen) waarmee hij totaal geen affiniteit heeft, in een plaats waar hij wellicht nog nooit is geweest, ver weg van zijn sociale leven. Het kan funest zijn voor een kind in de puberteit.’

Funest! Twaalf jaar doe je als ouders alles goed en dan zoiets…

Gedupeerde ouders van gedupeerde kinderen hebben inmiddels een website opgezet en mmmw… Ze hebben Uding van Blauw Tekstra Uding Advocaten al in de arm genomen, staat er. In eerste instantie alleen Uding, maar reken maar dat ze niet zullen schuwen desnoods ook de sluwe Blauw in te zetten, en Tekstraals geheim wapen achter de hand houden. Blauwtekstrauding … Mijn sympathie wordt er niet groter op.

Dit jaar zitten we hoe dan ook met de brokken, maar voor volgend jaar pleit het RaDa voor een stringent postcodebeleid, met als uitgangspunt dat iedere bruguk dagelijks minstens tien kilometer naar school moet fietsen, teneinde een puike lichamelijke conditie en de nodige mentale weerbaarheid te kweken. Aan het eind van dat jaar mogen de beste vijf leerlingen van iedere klas (let wel, uitsluitend de beste vijf!) dan overplaatsing aanvragen naar de Haarlemse school van hun keuze.

.