Mensen die werk onder hun opleidingsniveau doen takelen cognitief sneller af dan degenen die op hun intellectuele tenen lopen, lees ik in de NRC. Moet ik me zorgen maken?
Vandaag had ik terwijl ik op school werktuiglijk allerlei klussen afhandelde voortdurend dezelfde regel uit een liedje van Ray Davies (ex-Kinks) in mijn wazige bolletje: ‘Is there life after breakfast?‘
Je zou denken dat zo’n ondergestimuleerd brein er na eentijdje wel klaar mee is, maar nee, het bleef erop sabbelen als een hond op een poreuze rubberkluif.
Over sleur en routine gesproken, vorige week verhaspelde ik een bekende tegeltjeswijsheid die ik guitig wilde debiteren: ‘Van het korset des levens heeft niemand…’
Ik schoot in de lach, maar sindsdien pieker ik vergeefs over een passend vervolg op dat korset (nou ja, als ik tenminste niet ‘Is there life after breakfast’ loop te neuriën).
P.S. Meer RaDa over liedjes in het hoofd: Zomer in Zeeland
.
Bedankt Marius! Nu heb ik die tegeltjeswijsheid van je in mijn hoofd! Als een erwt onder mijn matras….
Van het korset des levens heeft niemand….
de juiste maat?
Ik kom er vast nog wel op terug…
Gelukkig ken ik dat liedje niet!
@Cilia.
Zeer guitig gevonden! Ik zat zelf nog te denken aan “…..heeft niemand kaas gegeten”, maar jouw voorstel geeft veel minder rommel, of “romp slomp”.
van het korset des levens… zit de veter maar wat vaak te strak.
Van het korset des levens heeft niemand het prijskaartje ?
Heeft niemand baleinen over?
Van het korset des levens heeft niemand de software.
Overigens kan ook:
Van de kom snert des levens heeft niemand het recept. 🙂
Van het korset des levens wordt niemand honderd gram.