“Nee, dan moet u naar een dealer! Wij zijn geen dealer.”
Als ik om crack gevraagd had, had de man me niet geringschattender kunnen opnemen. Mijn trouwe Lorushorloge verschrompelde onder zijn blik tot een proletarisch prul. Toen hij me van de toonbank naar de uitgang had gedreven, spuugde hij (dankzij een rudimentair service-instinct) nog de naam Klemann uit, alsof er een bromvlieg in zijn mond was gevlogen.
Dat was bij de horlogerie onder het Corrie ten Boomhuis. Mijn winkelmiddag in de beste winkelstad van Nederland was niet best begonnen.
Bij Ecco in de Barteljorisstraat vroeg ik om inlegzooltjes, maat 42. “Ze kosten tien euro!”, zei de juffrouw afgemeten.
“Hoe bedoelt u dat?”, vroeg ik. “Word ik vies afgezet?” Nee, dat niet. Leren inlegzooltjes kostten tien euro, dat bedoelde ze, en met een zucht liep ze naar het magazijn.
Bij Klemann wipten ze een nieuw batterijtje in de goede oude Lorus, in twee minuten gepiept. €7,50. Zo had ik het me voorgesteld, maar anderzijds… de degelijk uitziende horloges in de vitrines kostten een habbekrats. Voor €25 euro had je een nieuw exemplaar.
Tijdens de rest van mijn rondje probeerde ik een logica in de prijzen te ontdekken en dat viel lang niet mee. Bij KlassikaZ betaalde ik €25 voor alle symfonieën vanMahler, gedirigeerd door Solti = vijf inlegzooltjes = één nieuw armoedzaaiershorloge. Bij het Zwaantje twee bier en een broodje bal voor €6,75 – waar voor mijn geld, zeker als je daar in het zonnetje je nieuwe exemplaar van Pnin bij leest (op de sticker stond €8,50 – drie bier en een broodje bal – maar dan moest je lid van de NRC-leesclub zijn; zonder bon kostte Nabokovs heerlijke boek€12,50).
In de Jacobijnenstraat liep ik met mijn roodroezige terrashoofd op debonnefooi bij de kapper binnen; ik werd door het personeel ontvangen of ik Frans Bauer was op zijn laatste dag als vrijgezel. Voor twintig minuten vrolijk frutten en tutten met acceptabel resultaat vroeg het meisje €19 (= zeven symfonieën en een onvoltooide).
Tevreden keerde ik huiswaarts en weerstond de verleiding om me bij Ten Boom tot sluitingstijd te laten voorlichten over een horloge van €1200 (=177 broodjes bal en 354 biertjes).
.
Had je daar in B-jorisstr waar nu v.Vessem zit vroeger ook niet een horlogerie Kan (“wat kankankankan alleen”)? Klemann is inderdaad een perfecte zaak; voor 2×10 Mahlersymfonieën hebben ze mijn O me gaatje op de intensive care gehad. Het ding met zo’n ouderwets-mechanische rotoraandrijving loopt nu weer als een trein en hard!