‘pity this busymonster, manunkind‘, schreef e.e. cummings.
Ja, de mensheid (of onmensheid, zo u wilt) heeft een slechte naam. Maar, lieve (on)mensen, zullen we onszelf vandaag voor de variatie eens niet op één monsterhoop gooien? Dan zouden we onrecht doen aan de ijverige, goedbedoelende mensen die deze paarse pluisslang maakten. En aan andere mensen die hem bestelden.
Ik trof ‘m opgekruld aan op het gazon van een parktuin aan het Staten Bolwerk enwist eerst niet waar hij toe diende. Een dag later hadden rusteloze monsters nijvere mensener keurige geulen voor gegraven.
Het ging om een ingewikkelde reddingsoperatie voor de imposante rode beuk in de tuin, die soms in een voetenbad staat en er momenteel bleekjes bijstaat.
Redderige, drukdoenerige mensen ontfermden zichover een oude kwijnende boom, of hij het nou wou of niet (‘busy’ betekent ook ‘bemoeizuchtig’, zoals in busybody). Ik was er blij om.
Wie doet het ons mensen na?
P.S. Die regel van cummings (altijd zonder hoofdletter) is onvolledig. Niet dat we er daarmee beter van afkomen. Er moet ‘not’ achter:
pitythis busy monster, manunkind,
not.