We stevenen hier op de stoep af op een jaarlijks terugkerend conflict. De snoeiharde pragmaticus (zijnde de heer des huizes, die snel en ongeschramd naar binnen en buiten wil, die de postbode een ongecamoufleerde brievenbus gunt, wie al die wildgroei voor de voordeur kortom een doorn in het oog is) botst zeer binnenkort met een romantica die alle rozen bij thuiskomst één voor één begroet door ze te kietelen met haar lieftallige neusje.
Om nog even terug te komen op de spo(r)tvragen van de huisdichteres: wellicht houdt het EK haar toch meer bezig dan ik vermoedde. Vandaag bij Park en Poëzie in Middelburg hoorde ik deze (nog ongedoopte) nieuwgeborene:
Er zijn, ondanks de drank,
bijtincidenten
waarbij ik een voetballer – pardon
een chocoladereep
een klein beetje pijn toebreng
.
I’m on her side… ruiken ze ook nog zoals ze er uitzien ? Ik heb nog een goed kado klaarliggen voor de huisdichteres overigens, woensdag dan maar……
Die was van Z, die vorige
@Z: Ze ruiken heerlijk en misschien neem ik er woensdag wel twaalf voor je mee. O nee, you’re on her side…
Dat mag nooit een belemmering zijn…voor welriekende rozen.