Ik ben er niet zo eentje die in het verkeerde lichaam is geboren – dat heeft de natuur gelukkig goed geregeld voor me. Maar gisteren zag ik zomaar drie mensen in wiens vel ik, uit pure nieuwsgierigheid, wel een dagje zou willen logeren.
Hoe zou het zijn om zo robuust, energiek en atletisch te zijn als Rafael Nadal? Op een gewone maandagwasdag, niet per se de dag dat je een vijfvoudig Wimbledonkampioen hebt gesloopt.
Zou ik niet voortdurend in de verleiding komen misbruik te maken van mijn fysiek, vroeg ik me af tijdens de derde set, terwijl die Spaanse geweldenaar het gras schroeide met zijn slice. Door in het modehuis expres te kleine T-shirtjes te passen en dan voor de spiegel mijn biceps te spannen. Kkkggrrrrr….Door de protesterende winkelseñorita met één hand op te tillen tot ze smeekt om te worden neergezet? Zou ik zo’n machtig lichaam onmenselijk zwaar willen beproeven? Overhete barbecueroosters lopen? Walnoten kraken met mijn tanden, in mijn knieholte of tussen mijn billen? Of door eerst te ontbijten met een kruikje sherry en een bord stierentestikels met Tabasco en dan te proberen of ik nog vijf aces achter elkaar kon slaan met bloedsinasappels in plaats van tennisballen?
Het werd een themadag, want ‘s avonds had ik het wéér. Toen keek ik naar een schitterende live-DVD van Amy Winehouse, die zelf op wankele hoge hakken over het podium balanceerde, maar voor de achtergrondkoortjes twee fantastisch dansende negers*** had ingehuurd. Van rubber. Onverwoestbaar, stuiterend van vrolijkheid – en zo’n lenig lichaam heb je dan de hele dag tot je beschikking!!!
Denk nou niet dat ik jaloers ben op die mensen. Het is meer dat je er zo zelden bij stilstaat hoezeer je gewend bent aan je eigen motoriek, omvang en musculatuur; je vergeet dat het ook heel anders kan. Ik herinner me een prachtig stukje van Theo van Gogh waarin hij beschrijft hoe hij intens tevreden ontwaakt naast een bult zacht, roze vlees waar hij erg van houdt. Pas na enige tijd heeft hij door dat het zijn eigen pens is.
*** Je kunt ze hier heel even in actie zien
Ik heb gehoord dat je het lichaam van Nadal inderdaad een dagje kunt huren. Er zijn mannen die daar flink hun voordeel mee doen. De ziel en dus de stem blijven echter van de oorspronkelijke eigenaar en verhuizen niet mee. Hou er dus rekening mee dat je heel raar Engels gaat praten.
Nadal schijnt overigens ook opgehitst door de straten van Pamplona te rennen.
Wat mij dan weer veel leuker lijkt : Nadal die, na afloop van de wedstrijd, de verzamelde pers te woord staat terwijl hij voor een dagje jouw brein heeft geleend. Dat is iets dat ik graag zou horen.
@Carel: Kunnen vrouwen het lichaam van Nadal ook een dagje huren? :’D
@Marius: Spellingscheck compleet. Geen fouten meer gevonden.
Uit vrees dat het anders volledig wordt uitgewoond, kunnen vrouwen Nadal niet huren. Wel ben ik zeer benieuwd naar de ervaring van mannen te dien aangaande.