Voor het eerst na de vakantie weer in een Nederlandse supermarkt. De mensen die de karretjes duwen kijken alsof ze zelfs tussen de schappen van AH nog bedacht moeten zijn op de Grootste Gemene Ergernis volgens alle enquêtes sinds de domesticatie van de hond.
“Het is wel even wennen aan die mopperkoppen.”
“Nee, we zijn net thuis, we gaan niet lopen mopperen over mopperende mensen”, zegt de huisdichteres ad rem. “Dat is meta-mopperen.”
Gelijk heeft ze, maar even wennen is het altijd wel weer zo vlak na de terugkeer. Ik voel me een beetje gespleten – ongeveer zoals dit fust bij een pub ergens diep in de Gaeltacht. Beschilderd in een Keltisch lettertype om de verknochtheid aan de oude Ierse helden en tradities te beklemtonen. Alleen…
Live bands hadden ze in de tijd van Cúchulainn vast ook al, en het begrip biertuin is ook nog wel rekbaar. Maarruh…. Plasmascherm?
.
Van boven naar onder lezen Marius, beer plasma en garden screen, beide eeuwenoude Keltische tradities. En uh.., welkom thuis.